birlikte kahvaltı ettiğin,kitap okuduğun,maç izlediğin,eğlendiğin,şarkı söylediğin,birlikte uyuduğun,uyandığın,yürüdüğün,her anında olan insan bir anda 'yok' olur
yaşanan her şey sanki hiç yaşanmamış gibidir
bir daha onu göremeyeceksindir,görsen dokunamayacaksındır,sevip koklayıp sarılamayacaksındır
bütün üzüntülerinin,acılarının en yakın tanığıyken en büyük acına,kendi yokluğundan oluşan boşluğa yabancıdır sevgili
bir yerde yaşıyordur,soluk alıyordur,uyuyordur ama yoktur,sanki hiç olmamış gibi
hayatın çoğunluğuyken çokluğuyla gider sevgili ve ardında bıraktığı boşluğu doldurmak düşer size
doldurulur elbet ama zaman zaman eski sevgiliyi göremeyecek olmak düşüncesi düşüverir akla bütün ağırlığıyla.
insanı ürperten bir sözdür. birlikteyken bile zorluklarla görülün sevgili artık anılara taşınmıştır ve artık görülme ihtimali yok gibidir. insan nasıl dayanırım diye sorar bi an kendine ama hayat bu ya alışılır bu acıyada.
21. yy' da ölenlerin dahi arkasından 2 gün ağlayıp sonra hatırlamıyorlar, belki yıldan yıla...
garip olan şu ki, daha doğrusu, senin olan ten kimlerin elinde...
belki de hiçbir zaman bizim olmamıştır...
kısacası koyar, ama acı çektiren zaman elbet acıyı da alacaktır.
tam olarak bilinmemekle beraber sayıları milyonlarla ifade edilen kimselerden oluşmuş eski sevgili kurumunun dibinde dinamit patlatmak suretiyle vuku bulacak hayırlı olaydır.
