mutluysa da mutsuzsa da artık önemsemediğim için eski zaten, öyle olmasa eski sıfatını almazdı. yaşanan güzel günlerin hatırına mutlu olmasını çok isterim ama, hakediyor çünkü.
valla mutlu gözüküyor en azından hafif melankoli takılıyor bir taraftan yeni birinin arayışında amma...
benim kadar mutlu olamaz resmen duygusuzun teki oldum lan. demek ki neymiş sevgili dostlar: acının fazlası bir noktadan sonra insanı hissizleştiriyor, "dünya sikime minare götüme" mode on oluyormuş.
Face ine denk geldim geçen rastgele evlenmiş çocuğu bile olmuş yeni. aslında mutlu bile oldum onları görünce cidden mutlu gözüküyorlardı son 1 seneki paylaşımlarına bakınca.
not: kızla ilişkim ortaokuldayken oldu ve şu an 19 u yeni doldurcaz açıkçası.
Ciddiye ilişki olarak, iki adet eski sevgilim var. Biri mutlu olmuş, olmamış, hiç haberim yok. Zira kendisini takip de etmiyor, merak da etmiyorum.
Ama son beni kıran, hayatımı zehir eden, bir dönem beni bunalım lara sokan, o dönemler yanından ayrıldığım da nefes alamayacak kadar aşık olduğum, her nefesim de, her saniyem de, her salisem de gözümün önünde güzel yüzünü, mavi gözlerini canlandırdığım, dünyalar güzeli, melek sesli olan ve beni 4 kişi ile beraber idare eden eski sevgilim şuan mutlu mudur acaba? Devamlı yakın çevrem de olduğu için ondan öyle yada böyle haber alırım devamlı. Artık kimseye belli etmiyorum hala canımı yaktığını, hala yüzünü gördüğümde içimi parçaladığını. Hayatında hiç kimseye bu kadar uyum sağlamamıstı bu tırtıl. Fakat hayatında hiç kimse de onu bu kadar parçalamamıştı, yaralamamıştı, yıkmamıştı. Ben o hep mutlu olsun isterdim aslında. Kaldı ki arkasında erkeklerden enkazlar bırakarak hayatına mutlu bir şekilde yaşamaya devam ediyor inanıyorum. Onun morali bozulmaz, onu hayat yıkamaz, onun karakteri yok çünki. O yüzden o mutsuz olamaz.
yahu buna ayar oluyorum işte. bize ne ulan? sana da ne yarram? adı üstünde eski ulan. eski bu eski. hatırlamak istemiyoruz belki ne sokuyorsun başlığı gözümüze piç? bu entryden sonra bu başlığa entry giren ağır ibnedir olum demedi demeyin.
