Lafin ardindan gunlerce "nasssii yaaa?" Diye kendi kendime sorup durmustum. Tamam yuruyusum hafif paytaktir, ayakkabilarimin tabanlari daha cabuk eskir cunku tabana agirlik vererek yururum. Ama boyle de soylenmez ki. o zamanlar 15 yasinda filanim.
Anladim, benim yüzümden bitti her şey ama böyle bi veda hayal etmemiştim ben, seni bu kadar sert kaybetmeyi göze alamam. Hem sen demiyo muydun bana küçüğüm, pınçığım diye, küçüğüm işte ben,kaldiramam bu acıyı. En azindan son kez sarilsam sana kopmadan, unutmadan. Lütfen....
Karşımda durmuş masum, suç işlemiş bi çocuk gibi bunlari söylerken nasıl dayanabilirdim ki ondan uzak kalmaya, ben sarıldım, yine affettim, ama buna rağmen ben kaybettim.
ne yaparsan yap seni sevmekten vazgeçmiyeceğim önümden kolunda eşinle bile geçsen seveceğim.
çok fena sıkmış ayrılınca anladım beynime yeni kan gitti heralde.
