bol bol acı , hiçbir şey kalmadı ona dair elimde , sadece attığı fotoğraflar , sahip olduğumuz somut delillerin hepsi onda kaldı , onlar da belki çöp olmuştur çoktan
bana artık hayal gibi gelmeye başladı yaşananlar , hani biri ölür de 4-5 yıl sonra artık yüzünü bile zor hatırlar olursunuz ya aynen öyle , hala bazen her şey şaka gibi geliyor telefona bakıyorum , sonra aklıma geliyor üstünden 1 aya yakın zaman geçtiği , devam ediyorum hayatıma mecburen.
ama en kötüsü , cidden hiçbir şey yok elimde ona dair , en son ona bir hediye yapmıştım kendi elimle , onu yaparken kullandığım malzemeler hala masamın üstünde , başka da cidden hiçbir şey yok gerçekten bu çok acı değil mi
Didem Madak'ın kitaplarını almamamı, o kitapları bana kendisinin hediye almak istediğini söylemişti. alamadan ayrıldık ve şimdi içim acıyor kendim alamıyorum. acilen toparlanıp Didem Madak'a kavuşmalıyım, adeta güzelim kitaplardan oldum.
bir adet ojeli kırık serçe tırnak.
bir adet saç teli.
25 30 tane ona giderken kullandığım ego kartı.
çiğnediği sakızın paketleri.
sokak çocuğundan aldığımız selpak (bir tanesi kullanılmış)
yapamadığı kravatım (hala bozulmadı ilk yaptığı gibi)
bir tanesi kopmuş samsung kulaklığı.
yapışkanlı uğur böceği.
yılbaşı kartı (içinde kötü bir el yazısıyla ''mutlu yıllar'' yazıyor ve ayrıldığımız yıl da bu yıldı.)
