işe yarayan bir şey ise zaten atılmamalıdır ne yani ayrıldınız diye -atıyorum- cüzdanınızdan saatinizden ayakkabınızdan feragat mı edeceksiniz? ama siktiri boktan bir şey ise yer kaplamaması açısından atılması makbuldür.
uzun bir ilişkiden sonra etrafınıza baktığınızdaki her şeydir. atmakla bitmeyeceğini düşünüp alışmaya çalışırsınız. ve benim yaptığım gibi onlarla yaşayıp arada sırada küçük anılar aklınıza geldiğinde hafif bir hüzün ve tebessümle devam edersiniz hayatınıza.
sizin için değerlidir. maddi tarafını geçtim manevi yönüyle siz de ağır bir yük olarak kalır atamazsınız çıkmaz aklınızdan. iki gün sonra bir sevgili bulunur. tamam iyidir hoştur herşey ama hayla ondan geriye kalanlar vardır. kolay mı lan unutmak.
ortaokuldaki ilk sevgilim yılbaşı hediyesi olarak noel baba biblosu almıştı. ta o zaman bile çok saçma geldiydi tabi bu hediye ama sonuçta sevgiliden gelen hediye.
neyse işte eve getirdim hediyeyi. ilk günden beri hala evde göz önünde bi yerde durur o biblo.
ve evdeki herkes hala o hediyenin yılbaşı çekilişinde sınıftan bir arkadaş tarafından alındığını sanır.
