...
yemeğimi alıp masaya doğru ilerlerken farkettim onu. öyle tek başına oturmuş dalgın dalgın yemeklere bakıyordu. yine güzeldi, her zamanki gibi. ne kadar kendimi saklamaya çalışsam da fark edilmekten kurtulamadım. muhtaç bi' durumdaydım fakat eski günlerden kalma pahalı elbiselerim, parlak ayakkabılarım ile bunu çok da fark ettirmiyordum. orucunu suyla açıp yanıma doğru geldi. bense elimde tabldot tabağı ile ayakta dikilmiş, mala bağlamış hallerdeydim;
- merhaba emre, nasılsın?
+ aslı, aslı merhaba. şaşırdım ben biraz... hay allah! seni aradım bi' kaç kere, telefonların değişmiş tabi.
- mardin' e taşındım. evlendim. niyetli misin?
+ hayır bi' arkadaşa bakıp çıkacaktım, bu tabldot tabağını da birden tutuşturdular elime. eşin?
- hakan. mardin' de bi' şirkette çalışıyor. bana da bi dükkan açtık, aynen devam ediyorum.
+ senin dükkanı kürkçü dükkanı yapmışlar?
... *
edit: işbu entryde sözü geçen kurum, kuruluş ve şahıslar hayal ürünüdür.
