Özlem.
insan Her zaman geçmişe özlem duyar ve bunu da en iyi fotoğraflarla giderir.
Baktıkça; Herkesin ne kadar mutlu ve güzel olduğu düşünürüm bir daha o kadar genç olmayacağımızı, aramızdan ayrılanların yokluğunu daha çok hissederim.
Akabinde, canlanan anılar dile getirilir ve buruk bir gülümsemeyle daha dikkatli bakılır fotoğraflara.
Özlemek, hem de çok özlemek. Bir daha o günlere dönemeyecegini bilerek çok özlemek...
Şu anki halimden daha kötü olunsa da eski günlerde kaybettiklerine üzülmek ve onları, onlarla geçen hatıraları bir bir gözünün önünden geçirerek, çok özlemek...
kaybettiğin ve bir daha asla sesini duyamayacağın, dokunamayacağın, kokusunu alamayacağın sevdiklerinin resimlerine baktıkça gözlerin dolar, boğazın düğümlenir.
içine öküz oturması, yılların çok hızlı geçtiği hissiyatı, o anı bir kez daha yaşamak, eğer mutlu bir günün fotoğrafıysa içinizde kelebekler uçması gibi hissiyatlardır.
Genel olarak bakıyorum da hep mutluymuşum. Arkadaşlarla olan fotoğraflara da baktığımda yine grupça mutlu olduğunuzu görüyorum. Fotoğraflar güncellendikce kişiler ve mutluluklar azalıyor bunu farkettim. Her geçen gün sıçışlardayım.
En mutlu olduğum fotoğraflarım da çocukken çekilmiş fotoğraflarım.
