kalabalık, boş yaşayan, binlerce insanın arasında kendini esir hissederek, sevdiklerinden uzak bir halde, diline dökemediği çığlıklarını yazıya yani elindeki eski bir not defterine aktarmak. bir kaldırımın yüzlerce insanın altında ezilmesi gibi acı çeken vücudunun sesini nesre aktarmak. ruh öylesine acı çekmektedir ki o acıyla, kağıdı yırtarcasına kalemi bastırır. ve yazdığı nesir onu rahatlatır. biraz olsun acılarını dindirmesi ümidiyle bir deftere anlatır her şeyini. ve sadece sabreder, bu esaretten kurtulmayı bekleyerek.
