türkiye ermenileri ermenistan'lı değil türkiye'li olduklarından türkiye'yi tutacaktır. hiçbirinin evinde ne ermenistan forması, ne de ermenistan bayrağı vardır...
çok normaldir aslında.
tabii medeni ülkelerde normaldir.
çok uzaklara gitmeyelim. euro 2008 i yaşadık biz. rakibimiz kimdi yarı finalde?
almanya.
ne yani biz şimdi almanya'yı yenseydik oradaki türkler zafer turu atmayacak mıydı?
maçtan önce o evlere asılan bayraklar maç sonunda gururla dalgalandırılmayacak mıydı?
bütün bunlar yapılacaktı. belki çok marjinal grupların sataşması olacaktı; ama sonuçta çok da büyük bir olay olmayacaktı; fakat allah göstermesin olur da ermeniler kazanır ve türkiye ermenileri bunu taksim'de kutlamaya kalkarsa türkiye'de yer yerinden oynar.
kan akar. siyasi iktidar düşer, darbe bile olur lan.
peki neden?
sosyal evrimle, evrilmişlikle alakalı birşey olsa gerek. ee insan olmak öyle kolay değil yüzbinlerce yıldır süren bir devinim var ortada tabii, olucaz ama bizde yavaş yavaş.
binlerce insanın hepimiz ermeniyiz diye bağırdıgı bir yer zaten tek taraflı düşüncelerin limanı olmaz zira taksimde alır giyer formasını hatta megafonla bile bağırabilir.hiç bir bok da olmaz.
Minimum hasarla atlatmak için akp bayrağı ve a. gül sloganları yeterli olması , halkın çoğunluğunun akp li olması demektir. O zaman çoğulcu demokrasiye uyup çeneni kapatacan. **
çok isteyenler için minimum hasarla atlatmanın tek bir yöntemi olan eylem.
şimdi giyilir ermenistan forması, çıkartılır bünye arabanın sanrufundan, ele bi türk bayrağı bi de akp'Nin ampüllü bayrağı alınır.
türk-ermeni kardeştir ayıranlar kalleştir diye bağırarak bir de ardından anadolu çocuğu abdullah gül diye bağırıldığında minimum hasarla bu radikal hareketi yapmak pek bi mümkündür.
6 eylül 2008 ermenistan türkiye maçının, ermenistan'ın galibiyetiyle sona ermesinden sonra, istanbul'da yaşayan ermenilerin milli formalarıyla taksim'de galibiyet sevincini yaşamalarıdır. aynı saatlerde türkiye dışındaki ermenilerin de, sanki türkiye, ermeni soykırımını kabul etmiş gibi sevinmeleri olasıdır.
