Ben araba sürmeyi babamdan öğrenmek isterdim, hayat konusunda tavsiyelerini can kulağıyla dinlemek, balık tutmak, ava gitmek ve daha bir sürü şey yapmak isterdim.
Uzun yol tır şoförüydü babam, bazen yanında giderdim, karadaki en büyük aracı nasıl sürdüğünü hayranlıkla izlerdim, çok güzel yemekler yapardı, bazen tır bozulur kendi kendine tamir ederdi. Çok güçlü ve çok bilgili bir adamdı. Bana göre öyle değil gerçekten öyleydi.
Çoğu zaman haftalarca eve gelemezdi. Bir gün oldu hiç gelemedi.
Yaşanmamış, hissettirilmemiş, yeri doldurulmamış şeyler varken her zaman erkendir.
24 yaşındaydım ve 24 senenin belki de ucu ucuna 1 senesini birlikte geçirmişimdir. Haksızlık olarak görüyorum bunu. Yaşarken ayrı öldüğünde yaşadığım her acıyı ayrı bir haksızlık olarak görüyorum...
