Bensiz hiçbir şey yapamazsın, bana muhtaçsın, ben olmasam sen kimsin türünden davranış sergileyen baba sevilmez. Derhal ondan uzaklaşmalı ve kendi ayaklarının üzerinde durmalısın.
Sevmeme değil o, rekabet sadece. Erkeklerin hepsi, her boku ben bilirim dediği için baba oğul arasında kaçınılmaz oluyor uyuşmazlık. Benim de babamla uyuşabildiğim tek şey uyuşmazlık mesela. Çok da severim kendisini, orası başka...
Sevmeme değil o, rekabet sadece. Erkeklerin hepsi her boku ben bilirim dediği için baba oğul arasında da kaçınılmaz oluyor uyuşmazlık. Benim de babamla uyuşabildiğim tek şey uyuşmazlık mesela. Çok da severim kendisini, orası başka...
yemişim komplekslerini, 9 saat ameliyatta kaldıktan sonra sandalye başında ve 10 dakikada bir sonda takmam için uyanmak zorunda kalarak 8 gün bekleyen annemdi.
bu demek değil babamızı sevmiyoruz, ama yukarıda yazılanı baba kolay kolay yapmaz. o yüzden de anneyi daha çok severiz.
Fikirlerine düşüncelerine karşı çıkması.
Karşı çıkmaktan ziyade yanında değilmiş gibi davranması.
Destek görememek.
Ne fena planlarım vardı şimdi oturmuş balkonda geçen zamana geçmeye devam eden gençliğe yanıyorum Bi taraftan sigaramı dumanlıyorum.
Böyle olmamalıydı.
Erkeklerin bağlasan durmaz tavırlarının cakismasindan kaynaklıdır. Iki tarafta bir süre sonra dediğim dedik olma konusunda diretiyor. Anneye bağlılık konusuna gelirsek, eğer baban anneni değil de annen babanı ezip ona ağıza alınmayacak laflar söyler hatta belki eziyet ederse ve baban savunmasız konumda olursa annenden nefret edersin. Konu bu kadar nettir. Evde sürekli bağıran anneye yada erkek evlada hükmetme çabasında olan baba erkek evladın savunması ile karşılaşır. Iki konu bir olup nefret gibi görünür. Kız evlatlar ototmatik olarak susarak yada kırılgan davranarak buna tepki verir. Özellikle evde abi varsa ve bu çatışma oluyorsa.
anneler açık açık, babalar gizli gizli sevilir. babayla daha sık çatışmanın sevme-sevmeme ile ilgisi yoktur. kendini ispat etme ile yakından ilgilidir. her çatışmada babaya verilen mesaj: ben de artık senin gibi biri oluyorum, bunu kabullen ve bana yetişkin gibi davrandır.
babanın şiddet ve şerrinden hep anneye sığınılır. baba da bunu bilir ancak kendi kültüründeki baba algısına uygun davranmak zorunda olduğunu kabullenmiştir.
Freud’a göre babasına düşmanlık besleyenler fallik dönem sonu babayla özdeşim kuramayanlar. Freud haklı mı haksız mı bilmem ama baba sevilmez mi ya? (istisna babalar hariç)
