sözlükteki bir çok yazarın erkeklerin ağlamayacağını düşünmesi, ağlamaması gerektiğine inanması karşısında dile gelen yargıdır.
oysa ki erkekte insandır, erkeğinde duyguları vardır. insanların yapıları farklı olduğu için erkeklerin hepsini aynı kefeye koymamak lazımdır.
şahsım adına söyleyebileceğim şudur; bazen şiir yazarken, bazen gidenin ardından, bazense bir yakını için ağlar insan. duygularınızı hayatınız da nereye koyduğunuza bağlıdır. benim için çok ötededir. çok önemlidir. benim gibi insanlar için ağlamak kendini rahatlatmanın en kesin yoludur. mide spazmlarını önlemenin nefes alabilmenin yoludur.
mantığı hayatını yönlendirmekte duygularından önce tutanlara saygı duyulduğu gibi duygularıyla hareket edenlere de saygı duyulmalı.* bir insanın diğer bir insan için zavallı, aciz gibi benzetmeler yapması insanlıkla bağdaşmamaktadır.
erkek egemen toplum yapısın da ki güçlü erkek sembolünün babadan oğlula geçen en büyük tabulardan ağlamak, kendini bir an için bile serbest bırakmanın basitlik, eksiklik olduğu düşüncesi çocukluğumuzdan beri işlenmiş bilinç altımıza.
