-dikkat et de özlemlerinle boğulma, ben gidiyorum..
----ayrılık da sevdaya dahil----
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
eflatuna çalar puslu lacivert
bir sis kuşattı ormanı
karanlık çöktü denize
yalnızlık
çakmak taşı gibi sert
elmas gibi keskin
ne yanına dönsen bir yerin kesilir
fena kan kaybedersin
kapını bir çalan olmadı mı hele
elini bir tutan
bilekleri bembeyaz kuğu boynu
parmakları uzun ve ince
sımsıcak bakışları suç ortağı
kaçamak gülüşleri gizlice
yalnızların en büyük sorunu
tek başına özgürlük ne işe yarayacak
bir türlü çözemedikleri bu
ölü bir gezegenin
soğuk tenhalığına
benzemesin diye
özgürlük mutlaka paylaşılacak
suç ortağı bir sevgiliyle --atilla ilhan--
Kalabalik aile, boyle aksamlari mustakil evlerin balkonlarinda kapi onlerinde sabaha kadar oturulur ya cekirdek citlenir, anneanne kizar yeter eve girin diye neyse ki bugun memleketimize gidiyoruz özledigim cogu sey orada en onemlisi samimiyet var.
gözleri dolup kocaman sarılması. böyle "aşkım ben seni çok seviyorum, beni ne olur hiç bırakma" deyişi. ne kadar da masumdu o günlerde... iyilik meleğim.
