bir zamanlar tarihi bir bilgisayarım vardı.* bense onda fütürsuzca oyun oynamak içi çabalar dururdum. tabi bu taş devrinden kalma bilgisayarım oyunu açsa bile en önemli yerinde oyun kapanır benim tekrar tekrar windows ekranı ile tanışmamı sağlardı. sistemim kötünün de kötüsüydü. doğal olarak kaldırmıyordu br zamanların güzide oyunlarını. bense oyunlar her kapandığında monitöre bir iki tane geçirir, o zamanlar bildiğim bütün küfürleri de sayardım. tabi durum değişmezdi ama ben rahatlardım en azından. ulan madem sinirlendin vurman lazım bir yerlere, o zaman asıl vurman gereken yer olan kasaya geçirsene be evladım diyen birileri de çıkmadı hiç karşıma...
