o gece, o bodrum katında gördüğüm de kendisini gözlerimiz kaçmadı boşluktan. baktık inatla birbirimizin içine. içimizi gördük sulanan gözlerimizin ardında. sıktık dişlerimizi. "rest" çektikçe dumanların altında, ikimizde çoktan vazgeçmiştik kazanmaktan.
kazanmaktan vazgeçtiğimiz için kaybetmeye çalıştık. kaderin cilvesiydi sabaha kadar kazanmamız. ve, hayatın bize yapmış olduğu en boktan şakasıydı. inanamıyorduk bir dost gibi girmiş olduğumuz bodrum katından kol kola yürüyen iki sevgili olarak çıkmamıza.
güneş doğmaya yüz tuttuğunda sorduk birbirimize:
-bana gelmek ister misin?
cevaplarımız gülüş oldu yankılandı sabahın aydınlığında boş sokaklarda. "sana mı gelme mi istiyorsun?" diye başka bir soru sorduğumuzda karşılıklı, tekrar güldük ve o melun soruyu sorduk son kez:
-sen kimsin?
aynalara bakmaktan vazgeçtik. duvarlara bakarak kestik sakallarımı, ve ellerimize değenlerden ibaret oldu yaşam. hissetiklerimiz kadardı dünya. başka da bir şey değil. biz o gece gözyaşlarımızı içtik, bütün sıvıları tükettik ve ağlayarak, parça parça olarak gün doğana kadar seviştik.
'arkadaş bulmak, dost olmak sevgili bulmaktan daha zordur. o yüzden bırakın en yakın arkadaşınız sadece en yakın arkadaşınız olsun.' yorumunu yaptıran eylem.
insanın daha önceden aklından bile geçirmediği ve pat diye gerçekleşen durumdur.
"noluyoruz" tepkisi yaratır iki taraf için de, o an iyidir hoştur da sonrası sancılı bir dönemdir.
neyiz biz, nolucaz bundan sonra soruları insanı yer bitirir.
o an için mantığını yanına alıp her şey eskisi gibi olsun unutalım gitsin dersin. kapanır mevzu. bakışlar kaçamaktır artık, gözünün içine bakamazsın artık ya "yanlış" bir şeyler olursa diye, artık kime göre ya da neye göre yanlışsa! bir şeyler hissetmişsin işte, tek taraflı değil ya, sokayım mantığına.
akacak kan damarda durmaz derler, 3 ay sonra, 5 ay sonra, 8 ay sonra bulur seni yine o dudaklar, artık direnmek anlamsızdır.
geriye döndüğünde sadece iyi şeyleri hatırlatacak kadar tüketirsin, tükenirsin, ama illa ki yaşarsın.
"bir nedeni yok yalnızca öptüm"e sığsın istersiniz her şey, ama ne yazık ki o rutine, o tüketmek çılgınlığına mahkumdur sıcacık öpücük.
yazık olur.
