en gerçek aşktır. sevip kavuşamamak işte aşk budur sözünden hareketle; ulaşılamayana aşık olur insan. karşılığı olmadan, bir şey beklemeden seversen anlarsın ancak.
aşkın var olduğunu sanıp, üzerine de kafa patlatarak zamanını bir hiç için harcayan bünyenin; bilinç altında varolan temel eğilimlerden olan gizemli olma ( bir benzeri için ecnebicesi cool olmaktır efenim ) durumunu dışa vuran söz öbeğidir, tabi tabi başka bişiy diil.*
aşkı tarif etmeye kalkmayacağım ki zaten aşk üzerine ne kadar kitaplar, yazılar, makaleler yazılmıs, araştırmalar yapılmış olsa da kimse tam olarak aşkın ne olduğunu açıklayamamıştır ve açıklayamaz da. aşk denilen olgunun milyonlarca acıklaması vardır ve kişiye gore degişiri. ama değismeyen bir şey vardır ki o da aşk denilen olgunun gizemden hoşlandığıdır.basitçe açıklarsak;
aşk, sevginin bir tohumudur, tek besini karşılığıdır.*
bir ilişki baslamadan karşıdakine duyulan hisler eşşizdir, tarif edilemez. lakin karşıdaki kisininde aynı duyguları taşıdığını ögrendikten sonra aşk ve sevgi arasında bir geçiş* başlar. bu sırada aşk yavaş yavaş tukenmeye mahkum olur ve yerini sevgiye bırakır. sevgi kalıcıdır ve daha degerlidir. ama aşkın aynı anda yaşatabildigi o tarif edilemez duyguları****** yaşatamaz. aşkın karşı konulamaz çekiciligi de aslında bu özelliğinden gelir.***. bu yuzdendir ki kalıcı aşklar karşılığı bulunamayan aşklardır. boyle bir durumda o gizem hiç bir zaman kaybolmaz, her zaman bir belirsizlik vardır, umut vardır. her kuçuk bir kıvılcım devasa bir aleve donüşür ve asla bitmez. bitti denilse bile bitmez, yer, bitirir, içten içe sömürür insanı. ta ki yeni bir tohumcuğun yeşermesiyle eski tohumcuk yerini yenisine bırakarak derinlere gömülür ve dongu tekrar başlar...
aşklar asla unutulmaz, derinlerde bir yerde mutlaka izlerine rastlarsınız.*
farklı açıdan bakarsak : iki sevgilinin de birbirini çok sevmemesi makul olandır zaten. Çok seversen çok kırılırsın çünkü. Az sevince az sorun çıkar. En iyi ilişki şeklidir yani bu.
