Yani filozof ilk eserindeki dil ile ilgili görüslerine ikinci eserinde darbe vurmustur.ilk eserinde sıkı bir dil-mantık iliskisi kurmustur.filozofa göre dil çözümlemelerinde yalınlık olmadır.tıpkı mantık çözümlemelerinde olduğu gibi.ikinci eserinde her dilin, kullanım alanina göre bir mantiga sahip oldugunu öne sürmüs ve dil çözümlemelerinde farkliliklarin olabilecegini kabul etmiştir.
Wittgenstein in ikinci eserindeki dil ile ilgili görüslerinden hareketle din felsefesinde analitik felsefe geleneği şekillenmiştir. analitik felsefeciler wittgenstein ın görüslerinden hareketle " din dili" kavrami üzerinden çalismalarini yürütmüsler ve pozitivistlere karsi argüman gelistirmişlerdir.
ludwig wittgenstein dil felsefesinde çok önemli bir isim oldugu gibi analitik din felsefesinin şekillenmesinde etkili oldugundan din felsefesi icin de önemli bir isimdir.
