ekseriyetle milletin birer birer fıkra anlattığı bir ortamda, akıldaki fıkrayı bir türlü anlatamamaktır. fıkra anlatmanın doğuştan gelen bir yetenek olduğunu var sayarsak; gocunulmaması gereken bir olgudur. ama milletin anlattığı fıkralara hönküre hönküre gülerken, bir şeyler anlatamayıp aynı etkiyi yaratamamak üzücüdür.
bir de hiç bulaşmamak dururken, anlatmaya çalışıp rezillik çıkarmak vardır ki bu mevzuda çoğu insan "o da demiş ki" klişesini binlerce defa kullanmaktan mustariptir.
fıkra anlatamayıp bitirdikten sonra, karşılaştığı tepkisizliğe tabi bizim orhan abi daha güzel anlatıyodu ondan duyunca koptum demeyi de kapsayan eylemdir.
anlatmaya çalıştıktan sonra fıkranın sonunda: "bu kadardı..." demek herhalde en kötü durumlardan birisidir. bir de "şimdi anlatınca komik olmadı" mevzuu vardır ki ona hiç girizlemeyelim.
