Gözlerim görmese bütün renkler aynı olurdu. Önemli olan onların gözlerinin rengi değil, benim o rengi görebiliyor olmam ve o rengin sahibine hislerimin kattığı anlam.
Ne boş insanlarsınız siz, Belki değişirsiniz bir gün de her şeyi yalnızca görüldüğü gibi algılamaktan kurtulursunuz.
Bendeki de bir umut işte...
güzellik izafidir o yüzden tarihi olarak olaya bir bakış atacağım. şahsen yeşil gözlüyüm ve Allah'a şükür bir sıkıntım yok; fakat renkli gözlü olmak tarihte pek iyi görülmemiştir.
Osmanlı'da roma'da eski yunan'da ve orta çağ avrupasın da renkli gözlü olmak, çirkinlik ve zaafiyet olarak algılanmıştır. özellikle özel birliklerin (yeniçeriler gibi) seçiminde renkli gözlü çoçuklar değil, kara gözlü çoçuklar tercih edilirdi. çünkü kara gözlüler renkli gözlülere göre daha dayanıklı olmaktadırlar. ayrıca divan edebiyatına ilgisi olanlar bilirler ki renkli gözlü bir sevgili tasviri yoktur. sevgili hep kapkara gözlere sahiptir. bu da bir tür güzellik anlayışı tabi.
Renkler hakkında tarihi bilgi sahibi olmak isteyenlere micheal pasteur'un "mavi" adlı kitabı tavsiye edilir.
