birisi var ama onunla ne sarıldık ne konuştuk ne de biz olabildik. ama sanki onun kokusunu, sesini, nefesini özlüyor gibiyim. yani hiç gelmeyen birinin gitmişliği var üzerimde.
Bir zamanlar bir şeyleri özleyebildiğim, hissedebildiğim günleri. Belki de çocukluğumu özlemişimdir.. her şeyin gözüme saf ve masum gözüktüğü, arkasında neler olduğunu, insanların benden hatta bazen kendinden bile sakladığı kirli şeyleri bilmediğim o günleri..
2011'de ölen köpeğim sebastian... ne çok anım, hatıram var onunla ilgili. dostum, sırdaşım, hüznüm, sevincim... arkadaşımı düşünürken gözlerim dolar, boğazım düğümlenir... kaç yıl geçti, yokluğuna hala alışamadım be sebastian...
