barış manço'yu ekranda her gördüğümde, sesini her duyduğumda naa tam şuramda kalbimde bir sızı belirir.
onu her andığımda aklıma şu gelir:
"ben sürekli el hareketleri yaparım. konuşurken, şarkı söylerken. işitme engelli kardeşlerim var. beni anlasınlar diye. yüzük takarım parmaklarıma. onlar ellerimi takip ediyor ya. estetik görünsün ellerim onlara."
