benim ailem 1950 mübadelesinde Üsküp'ten sıkış tepiş trenlerle, tüm mallarını, eşyalarını bırakıp yükte hafif pahada ağır neleri varsa alıp manisa'ya getirildiler. Evleri yoktu ilk geldiklerinde. Sokaklarda yattılar. güneşin parıltısıyla uyandılar. Anneannem emekli olasıya kadar günde 12 saat Tukaş'da çalıştı. Turşu sularının içindeydi bütün gün ki şu an bu yüzden romatizma hastası. Fabrikada verilen 3 tane köfteyi saklayıp 3 çocuğuna verdi. durumları o kadar kötüydü ki gün geldi tavukların kıçlarını pişirip yediler. dedem garsonluk yapıyordu. bütün gün işteydi. annem ve dayımlar büyüyünce tarlaya gittiler. okuyamadılar. tek yaptıkları bütün gün tarlada tütün kırmaktı. daha ne zorluklar çektiler kim bilir. anlatmaya lüzum yok. bu ülkede acı çekenler, ezilenler sadece kürtler değil. okuduğunuzu sandığınız, başkalarından duyduğunuz şeylerle "sosyalist, devrimci" olduğunuzu sanmayın. hepiniz bu ülkeyi yıkmak isteyenlerin oyununa geliyorsunuz. yazık.
"din farkı bilmeyiz, dil farkı bilmeyiz, sanki doğduk bir anadan" düsturu ve enternasyonale inanmış insanların her türlü ayrımcılığa,
nefret söylemine, ırkçılığa,savaş naralarına ve şovenizme karşı barışı ve eşitliği,kardeşliği savunmasını başka türlü anlayan çakma solcu birinin tespitidir.
muhtemelen kendini solcu zanneden nasyonal sosyalist tir, perinçek bozması da olabilir.
edit: anti emperyalizm kisvesi altında düpedüz halk düşmanlığı yapan sözde solcu aslında düpedüz milliyetçi-ırkçıdır bu herifler.
sosyalist ideolojiyi tam anlamamış insandır. hak, eşitlik gibi donelere değer verirken insan ırkının en büyük hakkı olan yaşam hakkına kast eden kürt milliyetçisi tiplere destek vermektedir. pkk'nın çıkış noktasında bazı sebepler olabilir ancak hiç bir şey masumlarının canını almaya sebep değildir. evet, kürt kardeşlerimizn özlük hakları savunulmalıdır, ancak bu silahla değil, kalemle olmalıdır.
