eğer imkan varsa bir sigara yakıp gökyüzünü gören bir yerde yalnız başına boş boş oturup, yıldızları seyretmek olabilir en güzelinden. aynı esnada sigaradan nefesi çekerken ucundan gelen o ince cızırtının o başka yerde olmayan turuncuyla karışımı ayrı bir zevk verecektir.
mum ışığının duvara yansımasında ellerle gölge oyunu oynamak. ne hikmetse elektrikler yokken daha çok zevk veriyordu bu. sırf bu oyun için elektrikler kesilsin diye dua ederdim küçükken.
bir kaç saat önce, zilzurna sarhoş olup tatsızlık çıkardığı için otelden attığımız bir personel tam asansördeyken elektrik kesilince altına işedi. demek bu da yapılabilenlerdenmiş.
gönül isterdi "savaşma seviş" demeyi lakin durum böyle süregelmiş. insanlığın yaptığı savaşlara bakacak olursak en ciddi sayıda olanları elektrigin olmadıgı zamanlar yapılmış olanlarıdır. tabi cereyan yoktu , internet felan da yok. millet ne yapsın birbirine sarıyordu.
bilidiği üzere dünyanın en önemli buluşlarından biri elektrinktir. cümle içinde bile kullanılır: senden elektrik alamadım gibi. işte bu tarz cümlelerle önemi daha da kavranan bu şey olmadığı zaman, insanoğlu ilk çağlara hafiften dönüş gerçekleştirir. anneden 'ououdouodasdou' gibi bir cümle tarzında yemekte neyin olduğu sorulur. daha sonra babayla ateş (bu ismi sonra vercez) denen şey yeniden keşfedilmeye çalışılır. o sırada abi tekerleği bulmak için yoğun uğraş vermektedir. yani bu davranışlar, ilk çağ insanlarının genel yaşam biçimine döner elektriğin olmadığı anlarda. hele bir de geceyse yıldızlara bakıp insan nedir mınakoyim'', ''başka gezegenlerde hayat var mı'', ''ıssız adaya düşsem yanıma alacağım 3 şey nedir acaba'' ya da ''sevgilim gerçekten beni seviyor mu'' diye içimden geçiririm. tuhaf vala tuhaf.
diğer insanları bilmem ama elektirik olmadığında canım hep sevişmek ister benim. sanki tanrı bir an için şu karmaşaya ara vermiş de aşk için ortam hazırlamış gibi gelir. bence elektirği tanrı kesiyor. evet.
