ekmeği çatalla yemeye çalışıp bunu kültür zannedenlerden kültürlü insanlardır.ekmeği kendileri ürettikleri için kıymetini bilirler.çünkü ekmek kesildiği zaman daha çabuk kurur.
mesele boyut meselesidir. dilimlediğin ekmeği de elinle kopardığını biliyorsun. o niye tuhaf değil? ya elinle koparacaksın ya da bir lokmalık keseceksin.
"vah! vah! sorma azizim çağımızın en büyük sorunu birde şu ekmeği çiğneme kabalığını giderebileceğimiz bi sistem bulsak nirivanaya ulaşacağız" diye desteklenebilinecek zırvalama türüdür. ayrıca senin o bahsettiğin rönesansın kaynağı doğallığın ve öğrenilmemiş gerçek hareketlerin inceliklerin ışığında dğup gelişmiştir ki bahsettiğin ekmek kesme olayı tamda hastalıklı simetri manyağı saraylı ve rönesanın ruhuna aykırı bir davranıştır.
ağız+ayak, ayaklar, ağız+kapıya şıkıştırma... gibi yollarla ekmeğin koparılmasının zor olduğunu bilen insandır.
Bıçak falan kullansa da, el olmadan yapılan kesilme işlemi zordur.
tek derdi doymak olduğu için, aç kalmamış insanların sıkıntıdan yaptığı gibi şekile takılamayacak insandır.
yarın yemeye ekmek bulamama kaygısı yaşamadığı için ekmeğin ya da yemeğin nasıl yenildiği ile ilgilenen, tabağa sıçıp da süslesen ve boka yabancı bir isim versen (mesela fransızca) yiyecek kadar görüntüye takılan, kültürsüz insanın olmadığını bilmeyecek kadar genel kültür seviyesi düşük özentilerce hor görülür bu; yaşamaya çalışan, yaşamını iyileştirmeye, cafcaflı hale getirmeye fırsat bulamayan kişi.
not: hor gören taraf, bu girideki tarife uymadığını düşünüyorsa tarif edilenler gibi düşünmesin.
pekala, masadasındır. annen yemeğini tabağını koymak için ocağın önündedir. yemeğin ne olduğu hakkında herhangi bir bilgin yoktur. tabak önüne koyulduğunda mis gibi kokan bir kuru fasulyeyle karşı karşıyasındır. şimdi, sakin bi şekilde tabağa yaklaş ve kokla o güzel kokuyu. doğruyu söyle, sen de ilk olarak ekmeği koparıp suyuna bastırırdın di mi?
