+ oğlum gel buraya bak bak (mutfaktaki eti gösterir)
- efendim baba?
+ bak bu eti karşıdaki kasaptan aldık, kötü et vermiş bize pezevenk. bak yarım saattir pişiyor hala çiğ...
- ee?
+ şimdi al bu pişmiş eti götür adama göster kendini de tanıt. de ki "babam sizin hamunuza koyacakmış" de.
- ya baba ne gerek var. bir daha almayız olur biter, adama tafra mı yapıyoruz?
+ çok konuşma git gel iki dakika!
- hamuna koim onun.
kardeşine göz kulak ol. kardeş kardeş değilki, geleceğin seri katili, nasıl zaptedersin el kadar halinle o canavarı, yapma dersin yapar, zıplama dersin zıplar, bağırma dersin götünü yırtar, en sonunda üstüne saldırır bulduğu yerden ısırır.
aslina bakarsak ebeveynlerin yapilmasini istedikleri güzel ya da cirkin,kolay ya da zor
hersey cocuklarina cok zor gelir.dolayisiyla büyüklerin istedigi hersey onlarin buyurduklari zor isler kategorisine girer.kimi zaman *cocugum al su parayi da git cok istedigin zimbirtiyi(neyse iste)al* dediginde bile sartlanmis beyinler bunu hemen zor isler listesine koyup *yapamam,alamam,istemiyorum banane* gibi otomatik yanitlar verdirtir.ama bazi görevler vardir ki kimse bunlarin alelade yapilabilecek kolay türden isler oldugunu idda edemez.örnek:yikanip ütülenmis tülün,perdenin vs kornise takilmasi.
ebeveyn: ingiliz anahtarini getir.
evladin ic sesi: siktir! o hangisi? sorsam kizar. en iyisi rastgele birini getiriyim. yine kizar. anneme soruyum. yine kizar.
