yakın zamanda yaşanan, akp karşısında saf tutan cemaat-chp esprisini böyle açıklayabiliriz.
doğru bulsak da bulmasak da durum bu şekilde gelişmiştir.
bu durum ne kadar doğrudur orası tartışılır.
açıkçası ben doğru bulmuyorum.
taban tabana zıt iki ideoloji de bir yerde düşmandır başka bir düşmanın karşısında nasıl saf tutabilir ki?
bir konuya, bir ideolojiye, bir kişiye, bir gruba birden fazla fikir, kişi, grup karşı olabilir; mühim olan kendi muhalefetimizi onlardan ayırabilmek, karşı olduğumuz şeyin aynı; fakat karşı olduğumuz açının farklı olduğunu bilebilmektir.
"cevaptan çok soru önemlidir." önermesi burada devreye giriyor ya da "doğru soru" kavramı burada kendini gösteriyor: ben neyi, niçin savunuyorum? ben neye, niçin karşıyım?
bu soruları doğru yanıtladığımızda düşmanımızın aynı; fakat çıkar veya isteklerimizin farklı olduğu kişileri daha kolay ayırt edebiliriz. karşı olduğumuz şeyin aynı olması bizi "yoldaş" veya "dost" yapmaz, bunu bilmek de çok önemlidir. bu sonuçlardan etrafımızdaki insanların ve hatta kitlelerin yararlanmasını sağlayabiliriz.
bir de hali daha vahim olan bir kesim vardır ki aslında onları bilinçlendirme görevi kesinlikle "düşmanını tanıyan" kesime düşüyor.
""burjuvazi işçileri bölmek ve birbirlerine yabancılaştırmak için elinden geleni yapmıştır. onları etnik kökenlerine kadar bölmüş, kendi milliyetindeki patronlarıyla çıkarları ortakmış gibi göstermiştir.""
marksist liseliler dergisi'nde okuduğum bu paragraf aslında hepimizin tarihte ve günümüzde karşılaştığı bir şey olup sorunun adı çok açıktır: düşmanını tanı(ya)mamak.
burada spesifik olarak ele alınan konuyu genele yayarak karşılaştığımız buna benzer birçok konuya bu perspektiften bakabiliriz. buradaki metaforlar değişkendir. tarihsel süreçte kişilerin adı ve formu değişebilir; fakat "düşman" "düşmanını tanı(ya)mayan" ve "düşmanını tanıyan" kişiler ve gruplar hep olacaktır.
