6. sınıfta yaşadığım andır.
6. sınıfta seviye tespit sınavı denilen bir sınava girmiştik okulca. o aralar derslerim pek iyi değildi fakat ders çalışıyordum. sınava girdik sınav zordu çok zordu hiçbir beklentim yoktu. sonuçlar açıklandı. okulun panosunda liste halinde asıldı. ve herkes başına toplandı. ben arkadaşımla bakmaya gidiyordum. herkes benim ismimi söylüyordu. galiba sonuncu oldum dedim sona baktım yoktum. baştan arayayım dedim o da ne ilk kişi benim. dünyanın en mutlu insanı olduğumu sandım ama daha değildi. sınıflara geçtik sonuç belgeleri dağıtıldı. okullar dağıldı. anneme bu haberi vermek için sabırsızlanıyordum. eve girdim. annem salonun tozunu alıyordu. yorulmuştu. bana baktı yüzümdeki sevinci görünce şaşırdı. ne oldu dedi. anne 1. oldum okulda dedim. sevindi ama inanmadı. dalga geçme benimle dedi. sonuç belgesini gösterdim...
işte o an yorgunluğuna rağmen hızla ayağa kalktı ve bana sarıldı. o an onun duyduğu gurur ve mutluluk kadar beni mutlu eden
hiçbir şey yok bu dünyada. aradan 6 yıl geçti ama yine de her hatırladığımda tüylerim diken diken oluyor.
önce çok seversin, sonra bu sevgi karşılıksız olur, sen yine sevmeye devam edersin, acı çekersin ama büyük bir aşkla acı çekersin. onu her gördüğünde kalbinin seni terk edeceğini düşünürsün ve bu hep böyledir, gördükçe onu kabına sığamaz kalp. sana büyük bir umursamazlıkla acı çektirir, ama sen hala, her şeye rağmen seversin, çok seversin, aşk bile değildir bu duygu, nedir gerçi onu da bilemezsin. o mu? o hiç bilmez, anlamaz, anlayamaz. çünkü işine gelmez, çünkü sevilmek her zaman daha kolaydır... işte sen bunları yaşarken bir an olur ve o gelir, sen ise dünyanın en mutlu insanı olunan anı yaşarsın. ne mutlu sana...
aşırı derecede idrar torbasının şişmesi sonucu oluşan ağrıyı ve bu torbanın uzun süre çeşitli nedenlerden dolayı boşaltılamaması sonucu gelen baskının artık dayanılmaz noktaya gelip bardağı taşıran son damlanın gelmesi sonucu birden bire torbanın, dibi delinen bidon gibi boşaltılması sonucu o rahatlığın vermiş olduğu haz insanı dünyadaki en mutlu anına kavuşturur.
yalnızlığın tadını çıkardığın anlardır bazen bir odada tek başına bir şarap, bir kitap bir de mahler'dir. bazen hiç bir şey yapmamayı becerdiğin anlardır bir evin içinde öylece durmaktır. mutluluk paylaştıkça güzel olur diye bir laf vardı, işte o lafa inanmayıp yalnız kalmayı seçmektir de çoğu zaman.
güldüğümüz her an. hele bir de üzerine kahkahayla gülüyorsak. hele bir de kendimizi tutamayacak şekilde gülüyorsak. hele bir de gülme krizine girmeye ramak kalıp, girmediysek. işte o an en mutlu insanızdır kesin.
uzun bir aradan sonra adana nın kozan ilçesine, yani memleketime tatile geldim. gelmeden bir hafta önce halamın eşi vefat etmiş. geldiğim günün akşamı mevlüde gittik. insanlık hali, pek bir muhabbetim olmasada çok üzülüyor insan. neyse...
mevlüd okunuyor. bir baktım babamın tli çalıp durur. babam tli iki metre uzatıp bakıyor tle, kim arıyo diye. -oğlum gel bakam buraya, kim arıyo bak şuna. bakıyorum, serpil diye biri arar durur. babam unutmuş, antalya dan kozan a gelip okuyan bir kız arkadaş varmış, onu garaja bırakacakmış. dedi -oğlum ben unutmuş git yurttan al kızı, garaja bırak. eh ben de bastım gaza direk yurda (sağol babacım). ulan abazanda değilim hani *. neyse vardım yurda. üç tane hatun kapıda durmuş bekiliyor. biri hoş alımlı, biri afet-i devran, biri çikin la çikin işte. neyse -serpil hanım hanginiz? beni babam yolladı da, sanırım garaja bırakacakmışım, ee hanginiz? (ulan iş görüşmesinde bile bu kadar kibar değildim be). neyse alımlı ve güzel olan ben dedi. neyse hatun bindi arabaya, diğer afet-i devran da bindi arabaya, oda bırakmaya geliyor garaja. ulan bu ne bal, normal şartlarda çikin garaja gidecek olur, diğerleride ordan geçen iki hatun. neyse garaja gittik. hatunumuz saate yanlış bakmış, daha iki saat var otobüse. allah ım allah ım noluyo? nerdeyim ben? bu şans, bu bal, gerçek olamaz. neyse oturalım bir yerde, bir şeyler içelim bari. oturduk kafeye, ama burası kozan lan, kozan. nasıl olur lan? ben kozan da iki kızı yanyana sadece kuzenlerimle bir yere oturunca görüyorum. kızlar anlatıyor ben dinlemiyom. içimden, a mı diyim? b mi diyim? oynuyom. hangisi lan? hangisi? bu balla seç olum birini. hadi koçum, hadi... antalya lı ile muhabbet, diğeri ile kesişmeler falan. yok lan, bu rüya olmalı. çapkın arkadaşlar, ne var lan bunda? demeyin, kozan lan burası. insan kozan a geldimi, kebap yer, ayran içer, kahvede kağıt oynar, börek, tatlı falan yani, göt, göbek... anlayın lan halimi... neyse gönderdik antalya lıyı tli almışım buluşacaz sonra... amanın amanın... sonra diğer afet-i devranı yurda bırakacam ama ebesinin a.mını dolaşıyorum yolu uzatmak için. neyse onlada yarın sinemaya gitcez artık... rüya lan bu gün... bitti ama rüya bitmedi... kozan da sinema varmış a.mına koyim bunuda öğrendim bugün...
