bebekken elimden bırakmadığım o mis kokulu bezimin ve pastanelerin kokularıdır.
bezim benden az çekmedi; sümüğüme, tükürüğüme, zırlamama... her şeyime katlandı yavrucak ama unuttum mu onun bu iyiliğini, asla.
hala alır koklarım çekmecemden.
pastane kokusu diye pek bir genelleyerek yazdım çünkü o muhteşem kokunun hangi tatlıdan geldiğini bir türlü çözemedim*.
cahil din adamlarının ve onları koşulsuz takip eden koyun müritlerinin ion cannon beamler ile ayrıştırılmasıyla oluşacak karbonlu gazların muazzam kokusunu geçebilecek tek şey ossuruktur. o da üretiliş bakımından hemen hemen aynı şey zaten.
çok sevilen sevgilinin kokusudur. doyamazsın, tekrar tekrar çekersin içine. hatta başın döner belki. özlediğinde aklına gelir. kokusunu duyar gibi olursun. hatta belki gözlerin yaşarır..
