açlıktan miden yapışmıştır karnına. yemek yemeye gidelim diyebileceğin bir yoldaşın yoktur yanında. cüzdanına bakmak gelir aklına; açarsın bakarsın. bir simit bir ayran ancak o kadar para vardır içinde. buna da razıyım dersin gidersin seyyar simitçiye , başının üstünde taşıdığı muhtemelen yere düştükten sonra tekrar tepsiye dizilen simitlerden alırsın bir tane. ayran istersin; ayran kalmamış. hem ne ayranı seyyar simitçi de ayran ne arar. banka oturmak istersin martılara simit atayım düşüncesiyle. doludur bütün banklar, üstelik martılar bir köşede durmuş kedilerle birlikte balıkçının verdiği balıkları yiyordur. onlar mı simit yiyecek. yürümeye karar verirsin. yürürken rüzgar esmeye başlar birden . yeterince açık olan alnın rüzgarda ortaya çıkar ve insanlar sana tuhaf bakar, ne çirkinsin sen diye. ve aklından şu sözcükler geçer sırayla: dünyada yerim yok benim. saçmalama intihar mı ediceksin, hem bir kutu uyku hapı almaya yeticek paran da yok. hem jiletin bile yok senin , boynuna bağlayabileceğin bir halatın, inşaata çıkmak da salaklık olur.
