hiç nedensiz huzurla dolmasıdır insanın, hiç nedensiz mutlu olmasıdır. yerin ve zamanın önemini yitirdiği sadece tebessümün mana kazandığı dakikadır. bazen peşi sıra tüyleri diken diken edip ağlatır bu an, bazen bedenine sığmaz eder ruhu, bazen dile gelir akar sözcüklerden ve bazen susmak olur sakince. o tebessümü kaybetmeden yaşayabilmektir belki de hayat, kim bilir. belki de yaşamın en ufak bir güzellikte saklı olduğunu hatırlatandır.
tam olarak kendin bile farkında değilken öğretmen havasında biri çıkar illa ' ne var hayırdır? neden gülüyorsun?' der ve gülümsemeyle gelen tüm huzur yerini sinir bozukluğu ve karşında ki insana kafa göz dalma isteğiyle son bulur verdiğin cevap yalan ya da öylesine bir cevaptır.
