kadının sırtından sopayı karnından sıpayı eksik etmiyeceksin sözünü emir gibi almış, bu çocuklar büyür bize bakar düşüncesinde ki cahil ötesi insandır.
bütün canlılar zorlu koşullarda üreme - çoğalma içgüdüsüne sahiptir.
Bir bitki, zorlu hava koşulları başladığında, rutin programında olmadığı halde aniden çiçek açabilir, polen üretebilir.
Konaklama-barınma-yiyecek üçlüsünde azalma olan memelilerde cinsel ilişki artışı görülür.
kıtlık zamanında memelilerde çocuklarına düşkünlük artar.
penguenler yumurtalarını antartikanın en soğuk hava koşullarının en kötü yerlerinde korur.
Zürafaların üreme dönemleri çevredeki ağaçların yüksek dallarındaki yaprakların azalma dönemine denk gelir.
insanlarda ise durum biraz farklı. Zorlu yaşam koşulları ve düşük maddi durum insanları sosyo-ekonomik yaşamdan uzaklaştırır. Siz günlüğü 200tl den otelde tatil yapar iken, harçlığını çıkartmak için çalışan bir zatın en büyük amaçlarından biri soyunu ilerletmek olacaktır. Bu bir içgüdüdür. Kimse "fakirleştim, bari çocuk yapayım da neslim devam etsin" demez ancak bu beyinde bir savunma mekanizması olarak vardır.
hayatındaki tek renk sevişmek olan
ve parayla ilgili umutları 'allah doğacak çocuğu rızkıyla gönderir'den ibaret olan insandır,
ancak keşke çocuğun geleceğini de bir an olsun düşünse.
çocuk yapma konusunda herkesden daha özgür ve bu özgürlüğü tepe tepe kullanıyor olmasıyla da son derece rasyonel insandır.
çok zengin adam çok çocuk yapmaz mal bölünmesin, güç eksilmesin, evlenme yoluyla mal mülk başka ailelere peşkeş çekilmesin diye düşünür.
orta halli insan çok çocuk yapmaz param belli, bir olsun iki olsun yeter; iyi eğitim vereyim gücüm belli kudretim belli diye düşünür.
fakir insan için bir çocuğun on çocuktan farkı yoktur. nasılsa her şekilde fakirdir. hatta bir iki çocukla daha fakirdir. nasılsa çocuklar öyle yada böyle büyür. çok çocuk demek ilerde çalışarak eve katkı sağlayacak daha fazla kişidir ve nihayetinde her biri ayrı bir umuttur.
yani fakirlik paylaşıldıkça artan bir şey olmadığından özgür ve aksine azalma umudu olduğundan rasyoneldir. neticede ne kadar daha kötü olabilir ki?
ve bu çocukların vereceği yan hasarlar çocuk sahibi tarafından değil diğerleri tarafından üstlenilecektir. bu da son derece doğaldır; toplumun dibinde, yukardan düşen kırıntılarla yaşamanın en azından bu ayrıcalığı olmalıdır.
bu konuyla ilişkili bir başka dikkat çekici şey ise üst tabakadakiler bu fakirlerin oluşturabileceği yan hasarı azaltmak için sorunun temelini düşünmek yerine kendilerini özel güvenlikli yüksek duvarlarla çevrilmiş gettolara hapsederek yaşamayı seçmeleridir.
cahil cesaretinin bir örneğidir. adam sadece çocuğu yapar, yarınını düşünmez, nasıl olacağını düşünmez. bencildir de bu bakımdan millet tek bir çocuk yapmadan önce bile odasını hazırlayalım, kenara para atalım, bunun kreşi var, lisesi var, üniversitesi var yarın öbürgün diye kara kara düşünürken bu amcam sadece yapar, ondan sonra da çıkar bize kimse yardım etmiyor diye zırlanır. fakir bir insan için 3 çocuk bile çokken 10 tane hatta daha fazla çocuk yapanına rastlanır ki insanın aklı almıyor böyle bir çılgınlığı. bu ülkenin kalkınmasına engel oluşturan faktörlerden biridir. bir söz var;
aptal insandır. sobaya atacak odun yok diye sevişerek ısınma ihtiyacını karşılamaya çalıştığından da ileri gelir, kış uzun, geceler daha uzun, avradda katır gibi olunca binmek şarttır.
askerde geçen bi muhabbet:
-biz mesela 9 kardeşiz bende dönünce yapıcam en az o kadar.
-nasıl geçinceksin, büyütceksin vs..
-ne var ki tarlada büyür. kıyafet dediğin ne kadar ki sanki.
-otmu bu tarlada büyüsün.*?
