birbirini seven veya bibiri üzerinden herhangi bir fayda sağlamayı kabul eden iki tarafın ( gerçi evlilik için birçok sebep var ya neyse ) evlenmesidir.
kocası ölmüşse olur. peygamber efendimizin sünnetidir.
ama boşanmış kadınla evlenmek risk taşır. geride niye boşandığı soruları ve öfkeli bir koca var.
akıl işi değildir. kesinlikle vaz geçilmesi lazım. kesin olarak ve de kesin olarak.
medyadan araştırılırsa, bu evliliklerin çoğunun ya ayrılmayla, ya da eski eşin katliamıyla son bulduğu görülebilir. bir kere çoğu erkek yenilgiyi hazmedemez ve eski eşin bir gün aniden elinde bir silahla kapıda belirmesi ihtimali her zaman vardır. beşikten mezara kadar bu ihtimal vardır. adam içer, canı sıkkındır, sevgilisinden ayrılmıştır, "ulan ben mutsuzum bak bunlar çatur çutur sevişiyor" der, haset eder, taktaktak gider intikam alır. değmez, kesin olarak değmez.
ayrıca bir kadın bir kez boşanmışsa ikinciyi de boşanabilir. ee fıtratında var boşanmak.
burada şöyle bir şey yapmak lazım, eğer ki böyle bir gönül ilişkisi varsa, bu fikirlere hiç girmeden kadınla açık konuşup evlenmeden bu ilişkiyi sürdürmek mümkünse bunun yapılabileceği, aksi durumun imkansız olduğu uygun bir lisanla anlatılmalıdır. olmuyorsa da bas götüne tekmeyi gitsin.
kendi tercihlerini, kendi sevgisini bile ailesine anlatamayacak kadar pısırık ve leş bir erkekseniz boş yere kadının hayatının yakılmasına gerek yoktur. senden zaten bir bok olmaz, bırak bari kadın kendi kaderini yaşasın.
kafadaki paranoya haline getirdiğin "dul insana olan yaklaşım" varya; işte o senin içindeki pisliğin dışa yansıması işte.
sen dik durmadığın sürece kadının başını çok yakarsın.
ki görünen o ki dik durmayacak adeta bir omurgasız gibi eğilip büküleceksin.
