garip bir gün. her seferinde bi şekilde şaşırtıyor, mutlu ediyor ve üzüyor. beklediğiniz biri kutlamazsa üzücü oluyor, beklemediğiniz ama sevdiğiniz biri kutlarsa hem çok mutlu ediyor hem de ''madem o da değer veriyor o zaman niye koptuk'' üzüntüsü geliyor, ya da uzakta olan bi arkadaşınız ararsa sesini duyunca bi hüzün dalgası yayılıyor insanın içine. sonra alt tarafı geçip gidecek sıradan bir gün diyerek motive olmaya çalışırken hayattan bir yılın daha silindiğini fark edince tekrar bi üzüntü geliyor. ya her türlü üzüyor galiba, çıkış yolu bulamadım ben.
En son 2012 yılında 17 yaşına girdiğim gün kutlamış olduğum gündür. Fazla büyüdükten sonra insanın kutlayası gelmiyor. 2013 yılındaki doğum günü başıma gelen üzücü bir olaydan dolayı kötü geçmişti doğum günüm olduğunu akşam hatırladım herşeye rağmen annemin ve babamın doğum günün kutlu olsun demesiyle. Ama yine de pasta alanlar oluyor onları kıramıyorum.
önceden sevmezdim, saçma ve basit gelirdi bu doğumgünü meselesi. sonra yalnız kalınca, kutlayacak insan pek kalmadığında hayatımda önemser hale geldim bu günü.
Dünya'ya gözlerimizi açtığımız gündür. Benimki bugün. Lady Gaga da bu tarihte doğmuş, buradan kendisine selam ediyorum. Ve Son olarak bu şarkı bana gelsin. * https://m.youtube.com/watch?v=JsCVNa0VUZk
yine birlikte geçiremedik doğumgününü. Hayat enerjimi yükselten hep yanımda olan desteğini esirgemeyen beni ezikleyerek eğlenen eğlendiren canım Ağabeyim. 32 ne demek yaf. Yerim seni.
Ana rahminde artık daha fazla duramayıp, kordondan kopup, dünyada tutunmaya çalışılan ilk gün.
Büyüdükçe, aslında bu günü insanların günah çıkarma için kullandığını düşünmeye başladım. Eskiden hayatımda önemli yeri olan ve büyük enkazlar bırakarak giden her insanın bu günde uzun mesajlar atarak vicdan rahatlattığını fark ettim. O yüzden doğum günüm tedirgin geçer; Hatasını, üzüntüsünü unuttuğum kim yazacak diye.
Bunların haricinde genelde doğum günlerim nağnem ve dedemin yanında bahçede dede hırkasına sarınmış vaziyette müzik dinleyerek tükettiğim bir gün benim için. He, Ya da kremalı sevmediğimi bir türlü bilmeyen babamın baştan aşağı bembeyaz aldığı bir pastanın sadece muzlarını yiyerek geçer.
Edit : Kalbin yolunu çizebilmiş birinin varlığın dönüm yılındaki en güzel hediyesi ailesi -ki dostları da bir aile bireyidir - , sevdikleri ve biriktirdiklerinin birbirlerine değdiğini görmektir. Bu anlamda iyi dileklerin bu kadar farklı yönlerdeki mesleği, yaşı, düzeni olan insandan aynı dilde toplanması gerçekten bugünün tek anlamıdır.
"Kelimeler en büyük sihir kaynağıdır. Birini yaralayabildiği gibi iyileştirebilir de. "
zaman ve mekan, hakim olunması imkansız iki unsur. zaman hızla akıyor. çocukken günler hızlı geçerdi, şimdilerde aylar hızlı geçiyor, çok geçmeden yıllar hızla geçmeye başlayacak. belli kutlamalar yapıyoruz. yılı dünyevi parçalara ayırmış durumdayız. salise, saniye, dakika, saat, gün, ay, yıl, asır... bu ayrım ne kadar doğru? gerçekten zaman parçalı bir halde mi?
bir insanın dünyaya geldiği günü kaydediyoruz. sonra bunu her yıl kutluyoruz. kimisi bunu özel bir an olarak görüyor, kimisi özentilik olarak. kimimiz abartarak günlerini kendi doğduğu günü kutlamak için harcıyor. mekanlar kiralanıyor, yiyecek ve içecekler hazırlanıyor, davetler yapılıyor, hediyeler alınıyor. kontrol edemediğimiz zamanı, zaman elimizden akıp giderken, bütün olan zamanı parçalara ayırarak tespit ettiğimiz doğum gününü kutlamak için harcıyoruz. garip.
aslında samimi hale gelmesi için, kaç yaşına geldin hala doğum gününün hatırlanması heyecanı mı değil de, kaç yaşında olursan ol hatırlanıyor olmanın, hem hatırlayan kişiye, hem de doğum günü olan kişiye verdiği mutluluktur.
doğum gününü saçma bulanları eleştirmiyorum. bazı samimiyetsizlikler görüldüğü için öyle düşünebilinir. ama esası, doğum günü olayı zora ki bir şekilde ortaya çıkmamıştır sonuçta. seni sen olduğun için, o gün doğduğunu hatırlamak, hatırlatılmaktır. sırf yazmak, kutlamak hadisesi değil yani.
