Tüm yılın en sevmediğim günü. Diğer günler son derece sıradanken o gün önemli ve şanslı insan rolünü oynamaktan nefret ediyorum. Bir gün öncesinde, neredeyse selam vermeyecek adamlar o gün yapmacıklıktan ölmek uzere doğum gününüzü kutlarlar. Eş, dost, yakın da hediye alma, beğendirme, sözde süpriz parti yapma telaşesine girer. insanların yapmacıklığı ve mecburi tavırları diken üstünde geçirtir tüm günü. Ertesi gün de ne ilgilendik ama dün senle, eee artık sen de bizimkinde bişeyler yaparsın bakışları.
kişileerin doğması sanki çok önemliymiş gibi her sene yapılan saçmalıktır.
insanlar bu dünyadaki en gereksiz yaratıklardır, insan olmasaydı dünyadaki düzen hiç bozulmazdı, neymiş beynimiz varmış düşünebiliyormuşuz hayvanlar beyinsizmiş, hayvanlar bu dünyanın içine ne kadar sıçıyor diye bir düşünün, aç olmadığı halde avlanan insan dışında kaç tane hayvan cinsi var?
insanlar tüm hayvanlardan daha aşağı varlıklardır.
Birkaç dakika sonra 1 Aralık, bir arkadaşımın doğum günü. Ona kutlama mesajı düşün yaz derken durdum tekrardan kendi doğum günümü düşündüm. Aslında geçen günde düşündüm başka bir arkadaşıma açtım konuyu şimdi onunla konuşamadığım için buraya yazmak istedim sözlük.
Doğum günü.. Normal insanlar için çok güzel bir anlam ifade eder, sevinir mutlu olur ben doğdum bugün der kutlama yapar arkadaşlarıyla bu sevinci paylaşır. Ama benim gibi anormal insanlar var. doğum günümde veya herhangi başka bir günde "niye doğdum ki lan ben ? keşke doğmasaydım." düşüncesiyle gezerim bu düşünce doğum günümde aşırı bir şekilde beni etkiler. içimi bir hüzün kaplar ki bu yaşıma kadar ne bir doğum günü kutladım ne de ailem dışından herhangi birinden bir hediye aldım. aslında doğum günlerini çok önemseyen bir insanım ama sadece arkadaşlarımınkini önemsiyorum nedense konu benim doğum günüme gelince umrumda olmuyor kutlamıyorum kutlanılsın istemiyorum. hatta bu yılki doğum günümde sosyal paylaşım sitelerinden doğum günü bilgimi kaldırdım sırf kutlayan olmasın diye ki gerçekten öyle oldu. kimse kutlamadı hem hüzünlendim hem sevindim. çünkü başkalarının bana yazdığı (ya msj olur ya duvar yazısı veya nadirde olsa ararlar) doğum günü kutlama mesajları nedense çok yapmacık, anlamsız, samimiyetsiz gelir.
Özet : Doğum günleri güzeldir, insanlar sever anormal insanlar ise sevmez.
2 saat sonra 24 olacagim sozluk. birkac senedir nedense kendi dogumgunumden nefret ediyorum. kutlayasim yok. hüzün dolu geciriyor, bol bol agliyorum. insanlar iyi ki dogdun derken, gozleri niye dogdun diyor sanki. sahi niye dogdum ki. niye yasiyorum bu boktan hayati? neyse, yine de dogum gunum kutlu olsun..
evden ayrı geçirilen ilk doğum günü. geçen sene neredeydim şimdi neredeyim? geçen sene dostlarımın arasında, ailemin kollarında, şimdi ise telefonun başında.. bir dost daha arasa da mutlu olsam diye.. yalnız bir başına. bambaşka bir şehir bambaşka zihniyetler.. zor sözlük..
anne ile babanın sevişmesi ardından eğer insansanız muhtemelen 9 ay 10 gün sonraya denk gelen gün.
yumurtaya giren spermden sorumlu bir baba ile sözlük aynı şekilde yani bir e maille doğum günü kutlayınca şaşırdım.
teşekkür ederim sözlük. babamdan bana daha uzun bir e maille doğum günümü kutladığın için.
anladım ki keyfi kendin yaratıyormuşsun. arkadaşların da çok önemli tabi ki ama kendin istemelisin mutluluğu bu özel günde ve hayatımızın her gününde. her gün özel. bir anını bile ıskalamamalı ve ertelememeli. doğum günü kutlarken bir çok insanın ölüm haberini alıyorum. ölüm olan bir dünyada değer mi üzülmeye. doğum da ölüm de hoşgeldi çünkü ikiside bizi yaradan dan geldi.
' bu kadar eğleniyoruz da parayı kim verecek amunuyim? ' dedirten gündür. bir insanın her gün arkasından konuşularak, yılın bir günü onun egolarının tatmin olmasını sağlamaya yarayan gereksiz bir gündür ayrıca.
Doğumgünü kutlamak bana hep abes gelmiştir.
Yok efendim mutlu yıllar olsun...
Yok efendim mum püfüttürmeler...
Bir tarihe bu kadar takılı kalmalar, medet ummalar bana saçma gelir, hala da öyle.
Ve hiçbir zaman öyle ahım şahım bir doğumgünü de kutlamadım. Bir bakımdan da kutlamak istemememin sebebi; biliyorum kimse gelmeyecek. Bunu gözüme gözüme sokmamın ne gereği var. Klasik aile arasında bir pasta kesilir. Bir fotoğrafta çekelim bitti gitti.
Ama en kötüsü ben lise sınavlarına hazırlandığım sene gerçekleşti.
Doğumgünüm sınava çok yakın bir tarihte olduğundan millet evden sadece dershaneye gitmek için çıkıyor yardırarak ders çalıştığı bi dönemdi.
Annem de doğumgünüm için arkaşlarımı çağırmak istedi.
istemedim gelmezler sınava çok az kaldı dedim.
Ama sadece sınavdan değildi, doğumgünÜme geleceklerini düşünmüyordum. Nitekim gelmediler.
Zar zor annem beni ikna etti küçük tanıdık bir cafede kutladık ama ne kutlama...
13 yaşında çocuğun doğumgününün yaş ortalaması 40-50 resmen
Çünkü hepsi annemin arkadaşıydı. Hanımlar orada altıngünü yaptı, ben onların çocuklarına baktım. Arada beni çağırdılar mum üflemek için.
Şimdi aradan yıllar geçti hiçbir arkadaşım doğumgünÜmü hatırlamadı. Yok hala önemsemiyorum ama sınava filan denk gelince annemlerde kutlamadı. (Ygs)
iyice göze battı yalnızlığım.
Eskiden ,her ne kadar sevmesem de, acaba bu sefer ne olacak diye içten içten heyecanlanırdım.
Bir arama ya da mesaj beklerdim. Belki bir sürpriz.
En büyük olay herkesin bildiği şeyi sürpriz diye ışığı kapatmak ve bayık bayık söylenen iyi ki doğdun şarkısı olurdu. 10 dakika içinde pasta yenir olay kapanırdı.
Her seferinde Akşama doğru çöken bir hüzün olurdu. Bir hareketsizlik...
Belki de artık tek istediğim omzuma elimi koyup, "gel senle bi yerlerde bira filan içelim, iki dost bol bira neyimize yetmiyor" diyecek bir arkadaşımın olmaması.
Gene ayın yirmi üçü oldu
Pek bir şey değişmedi.
Olay doğumgünü değil aslında. Hatırlanmak istiyor insan.
Değer gördüğünü bilmek istiyor.
Her yıl aynı olunca ise vazgeçiyor. Tıpkı bu yıl yaptığım gibi...
her yil dogumgunumde mutluluktan aglamak gibi bi kotu mu kotu huyum var kucukken millete sevimli geliyordu ama buyudukce espri konusu olmaya basladi.. insani dogum gununden sogutuyorlar ya.
