Uzakta da olsa bir mesajla aslında ne kadar yakın olduğunu hissettirendir.
"bazı insanlar gerçekten sihirlidirler.
aranızdan bilmem kaç yüz kilometre, kaç aşk, kaç yabancı,
kaç cümle, kaç şarkı, kaç öpücük geçmiş olursa olsun.
onlar unuttuğunuz şeyleri hatırlatırlar size.
sıcaktırlar.
dışarıdan bakınca salt kaos görünürler.
içlerinde ise saçını okşayarak uyutmak isteyeceğiniz
hüzünlü bir çocuk saklıdır.
asla sizin değillerdir, ama hep sizinledirler.
en çok ihtiyacınız olduğu anda ortaya çıkar,
ufacık bir hamleyle her şeyi yoluna sokarlar.
onları sakın kaybetmeyin."
Sen canımsın kardeşimsin, sen hayatımdaki tek dostumsun ve böyle kalacak diyen çok kişi vardır.
Hayatta hep ağızdan çıkan sözlere inanmak koyar insana.
Her söylenilene inanmak, inanmak istemek çok kolaydır acısını sonraları farkedersin, herkesi dost sanarsın.
Arkadaş başkadır dost başka aşk ve sevgi gibi iki bambaşka şeydir.
şu hayatta dost olarak karşılaşılacak çok az insan var.
saf gibi kullanılmış gibi hissedersin kendini insanlara inanmak kolaydır.
Acısı sonradan çıkar.
dostum-du.
Konuşmamıza gerek bile kalmazdı, bakışlarımız yeterdi her şeyi anlatmaya. omzunda ağladığım, soğuk şehrin sokaklarında omuz omuza yürüdüğüm, bereber gülüp beraber ağladığım birdostum vardı benim.
neden böyle oldu sorusuna duygularımı depreştiren bir rüyanın ardından yazmak istedim. Çok garip. Yani nasıl anlatmalı nereden başlamalı?
umutlarımın ve saçlarımın çok olduğu yıllardı. uzun soluklu ilişki yaşadığım kız arkadaşımla şehir dışana gezmelere gitmiştik. kız arkadaşımın teyzesinin isteğiyle bir gece orada kalmaya karar verdik ve bana otel yolu göründü. ve kendimi garantiye almak adına dostumu aradım ve bir miktar para istedim. isteyeceğim bir sürü insan vardı ve bir çoğu da tereddüt dahi etmeden göndere bilirdi. ama ben ondan istedim neden başkasından isteyeyim ki. hatta akabinde babam aradı ve bir ihtiyacın var mı diye sormuştu. bir saat içinde para hesabıma aktarıldı. ama babamdan değil ben ondan istemiştim. ama dostumun cevabı beni yıkan cinstendi:
-dersteyim, ben çıkana kadarda banka kapanır.
o an ne gezinin lezzeti ne de hayatın anlamı vardı. en güvendiğim başka şehirde beni öylece bırakmıştı.
fakat dedim ki: gençlik. cizgi çektim üstüne.
umutlarmın ve saçlarımın olduğu yıllardı. bi telefon alayım dedim. ama sürekli çalışıyor hiç araştırma yapamıyordum. dostum var benim dedim içimden. söylerim ona bulur benim için en kralından.
-dostum bi telefon bul bana!
+tabiki dostum.
on gün içinde bulunur telefon.
-ne kadarmış dostum?
+300 tl kardeşim
kullanmaya başladım telefonu her şey yolundaydı. ta ki tüm ülkedeki telefonlar imei numasına keyıt ettirilene kadar. telefon sıkıntı çıkardı, alınan yere gittim satıcı dediki ben bu telefonu 240 tl ye sattım.
inanır mısınız o telefona ne oldu hiç bilmiyorum cünkü o dakikadan sonra hiç bir şeyin önemi kalmadı.
bir dost bunu yapar mıydı. yok yapmazdı. herkez yapsa o yapmazdı. kesin telefoncu yanlış hatırlıyordu ve ben buna inandırdım kendimi.
umutlarımın ve saçlarımın azalmaya başladığı yıllardı. dostum mecburi ve uzun süren bir ayrılıktan sonra şehre dönüyordu. ve ben onun için başka şehirde olan okuluma iki hafta geç gidecektim. dostumla yaptığımız telefon görüşmelerimizde birlikte olacağımız tüm günlerin planını yapmıştık. tüm yakın arkadaşlarla sınemaya gitmekle başlayacaktık. sınema sonrası da yemek yiyecektik. fakat dostumu arıyorum açmıyor , kimse teefonu açmıyor.
bir iki saat sonra aradılar 'sinemaya' gitmişler. benim yaptığım plana bensiz gitmek. ve ben o dakikar için o şehirde iken.
cevap yazmadım, arama yaptım bir seyahat firmasını aradım ve giresuna giden ilk otobüsten bilet aldım.
şimdi anlamışsınızdır neden başlığın dostumdu olduğunu.
işyerinde yaşadığı sıkıntıları arayıp size anlatır, kilometrelerce uzaktan çare olmaya çalışırsınız derdine. çıkıp gitsem yanında olsam diye düşünürsünüz. bir tanedir o. varlığıyla şükrettirir.
herkes çekip gittiğinde çıka-gelen ve yaşamına dair en acı gerçeklerle seni yüzleştirendir.
- ilkin, iki çift lafla ağzının payını verir, gık! diyemezsin. bakar ki titremeye başladı dudakların; götürür rakı-balık ısmarlar. sonra, nazım'la, orhan'la, cemal'le, gönlünü alır.
Dost, arkadaş ile oldukça karıştırılan bir kavramdır. Halbuki ilgisi yoktur birbiriyle. Dost kardeştir, dost aile gibidir kimi zaman. Arkadaş öylemi ki; yüzeysel ne varsa hepsini barındırır. soğuk bir merhaba gibi...
illa ki en zor anında veyahut en mutlu gününde değil; her daim seninle "sen" olandır. kahkahalarla gülebildiğin, saçma sapan her şeye birlikte saçma sapan tepkiler verebildiğin, her zaman, ne olursa olsun her zaman, yanında olacağından emin olduğun ve onun yanında olup, hayatına ortak olmanın sana asla ve asla külfet gelmeyeceği canlı.
bir derdin olduğunda sana "ne yapacaksın şimdi?" diye hükmeden değil, "ne yapacağız şimdi?" diye sorup, seninle birlikte kaygılanan insan. yokluğunu düşündüğünde canını acıtan.
eski kız arkadaşınla samimi fotoğraflar çektiren, ona sarılıp seni gördüğü yerde naber kanka diyen değildir herhalde. sorun kıskanma da değil ki. duvarımız yıkılınca dayanağınız kalmıyor haliyle. zaten akç duvar kaldı ki.
bu dervişleri, erenleri, semazenleri şimdi anlar oldum. bir kuru gönülün ettiklerinden rabbe sığınmasalar o mertebeye ulaşabilirler miydi?
