bi kiz arkadasimin basina gelmistir. muhtemelen yoldayken ayrilik haberi almis biri, elindeki çicekleri uzatarak, "hanimefendi, yanlis anlamayin,atmam gerekecek,kabul ederseniz sevinirim" demis, bizim arkadas da çiçeklerin güzelligine dayanamamis ve kabul etmistir.
dolmuş her durduğunda kafasını açılan kapıdan dışarı uzatan dayının geç kalıp şapkasını kapıya sıkıştırmasıdır. kapıyı aç da diyemedi adamcağız ileriki durağa kadar kapıya sıkışmış vaziyette kaldı. minibüs halkı gülmekten sinir krizi geçirdi tabi o an. hayatımda o kadar güldüğümü hatırlamıyorum.
(bkz: anlatılmaz yaşanır)
