bir kısmı yüz mimikleri ile şebeklik yaptığınızda gülerler, el sallarlar, sevimlilik yaparlar. diğer bir kısmı ise "hüüee anneaa" diye ağlamaya başlar. kendinizi adeta namussuz, ırz düşmanı gibi hissetmenize yol açarlar. sanki o anda herkes çocuğu bilerek ağlattığınızı düşünüyordur, içten içe sizi ayıplıyorlardır. bu yüzdendir ki bana bakan bir bebek görünce hep tepkisiz kalırım, en fazla tebessüm ederim.
diğer sözlük yazarları gibi o bebeğe dil çıkarma çabalarımda hep birilerine yakalandım.
bebeğe göz kırparken karşıdan bana gülümeseyen bi yaşlı teyzeye denk geldim.
yani sevme aşamalarında çoğunlukla utanma duygusunu beraberinde getirir.
göz kırptığım bebeklerdir. bebek işte. böyle 5-6 yaşına gelince "niye bakıyor bu velet" derim. ama bebek olunca kocaman gözleriyle bakması insanın hoşuna gidiyor işte.
onların yumuk yumuk ellerini ısırıp ısırıp koparıp yiyeceksin. severken öldüreceksin. bi' de annesi "aa abisi abisi, hanimiş abisi" deyince de içten kahkahaları size o günü mükemmel kılabilecek olaylardan biri olabilir.
