gerçekten bezdiren durum. işleri zor, hem fiziksel hem ruhsal yorucu ve ayrıca bazı hastalar cidden acayip.
e ama kardeşim bu kadar da mı ya? hangi meslek gül bahçesi ve hangi meslek bu kadar ağlıyor? allah aşkına sözlük söyle, hepimizin en az bir adet doktor anısı vardır(tuhaf tavrıyla ilgili). ben bunun peşinde bile değilim, herkesin kötü günü olur, belki nöbetinin son saatleri, belki yorgun. ama yav bu kadar da veryansın eden meslek grubu var mı arkadaş?
misal garsonsun. gelir adam, bir havalar bir tripler, beğenmediği menüden bile seni sorumlu tutar. yediği içtiğinin ücretini ödüyor diye seni satın almış gibi davranır. çay götür açık der, dem eklet kapalı der, derdi çay içmek değil. bi' mojito götürürsün, kendisi bilmem nerelerde içmiştir olmamış der, mojito reçetesini yeniden yazar orda, bir anda kırk yıllık barmen olur. türk olduğu halde seninle ingilizce konuşur, yer tarif ettirir, bin kez anlamadım der, kendince eğlenir. bin kişilik tamamen dolu salonlarda beş dakika bekleyemez. hiçbir şey olmasına da gerek yok, zevkine şefine şikayet eder. tabi bir de her halta şefini çağır diyen bir güruh var. adamların özel zevki.
herkes kendi mesleğini ölçsün biçsin. kaç kişi serin serin para kazanıyor? bu adam gariban bir garson diye mi bu kadar ağlamıyor, fark ne tam olarak? ciddi soruyorum.
