Anti militarist duygularla askere gitmiştim. Kürt meselesi ve pkk'nın bir rant ve devlet sorunu olduğunu; ülke savunması ile alakası olmadığını düşünüyordum. Ama tc kimliği taşımanın bedelini yerine getirmek bir görevdi. Ya o kimlikten vazgeçecek yada askere gidecektim. Hem de 15 ay.
Gittim. Jandarma olarak acemi birliğine teslim oldum. ilk gün bölükte garip konuşan "benim abim şehit o kürtlerin *mına koycam buraya şehit olmaya geldim" diye haykıran bir tip vardı. Koyu milliyetçiydi. Ağzından türklüğü düşürmez kürtlerden nefret ederdi. Türk destanlarından söz eder ülke için nutuklar atardı. Ben ise tam tersi şeyler söylediğim için beni komutana "bu herif pkk sempatizanı" diye şikayet bile etmişti. Neyse efenim. Jandarma eğitimi 3 aydır. Bizim eğitim birliği de %95 doğuya gönderirdi askerleri. Eğitim zordu ve doğuda ki karakol çatışmalarının videoları falan izletilirdi. Hali ile 20 yaşında ki bizler tırsmaz değildik. Dağıtım yaklaştıkça herkesi bir telaş sardı. Hakkkari, bingöl, tunceli...kurada hep buralar çıkıyordu. Bana ve timime tunceli çıktı bu elemana ise diyarbakır.
Ne oldu ise buradan sonra oldu. Eleman bir anda deli taklidi yapmaya başladı. Geceleri koğuşta üstünğ başını yırtıyor, sinir atakları geçiriyordU. Söylemesine göre sinirleri yıpranmıştı. Hatta ayna karşısında yumruk atıp elini falan yaraladı ve hiç bir şey hatırlamıyotum diyerek tam bir deli olduğunu kanıtlayınca geri hizmete alınıp acemi birliğinde kaldı. Onun yerine 1.56 boyu olan gariban ve saf bir çocuk time alındı. Doğua O gidecekti. Acemi birliğinde kalan o eleman geri hizmete alındığı gece deli rolünü nasıl yaptığını gülerek anlatıyordu. Beni pkk sempatizanı diye şikayet eden aylarca bize nutuj atıp "beni doğuya gönderin abimin öcünü alıcammmm" diye bağıran eleman gerçek ile karşılaşınca kuyruğı sıkıştırıp kaçmıştı.
Sonra hayatım boyu bu tipleri hep gördüm. iş konuşmaya gelince herkesten daha cesur ve milliyetçi tipler iş gerçeğe dökülünce korkuyordu.
Ben mi?
Ben yolu olmayan bir tunceli mezrasında 12 ay boyunca tim çavuşu olarak görev yaptım. Yüzümde silah patladı, aç kaldı, pazar poşetlerinden kum torbasu yapıp, kar suyu eriterek çorba pişirdik. Sigarasız kaldık. "Hasta olmak yasak" diye bir emir bile aldık çünkü karakolun tek bağlantısını heliskopter sağlıyordu ve karlı havalarda helikopter uçamazdı. Yani hastalanmak Yasaktı zira tedavi imkanı yoktu.
Görevimi sonuna kadar yaptım ama inandığım için değil, tc kimliğimin vazifesi olduğu için.
Ve babam benle 2 yıl konuşmadı. Zira bir torpil ayarlayıp beni acemi birliğindr revirde tutacaktı. Ama revirde kalmam için time girmemem gerekiyordu. Ben ise tim çavuşu oldum. Üstelik babamın torpil yaptırdığı doktor komutandan habersiz. Bir başkasının hakkınu gasp edip rahat askerlik yapamazdım. Benim yerim doğuya gidecek bir insanun hakkına giremezdim.
Velhasıl. Buraya kadwr dayanıp okuduysanız sevgili yazarlar, bu anımı öylesine anlstmak istedim. Hıyarın biriyim işte...
