Öteki dünyalara inanmıyorum. Din bu dünyada hayatımızı doğru bir şekilde yaşayabilmemiz için konulmuş kurallar bütünüdür. insan maddi durumuna göre dini kurallara uymakla büyük bir zevk alabileceği gibi dini tamamen düşünmeyip sadece görünüşte bu kurallara riayet edebilir. Daha çok maddi durumu iyi olmayan insanlar dini konularda derin düşünmeyi sevmezler. Tabii ki maddi durumu kötü olduğu halde sorgulayan insanlar vardır. Sonuçta yalnız kalmayı dışlanmayı suclanmayi göze almalıdır. Toplum nedir? Toplum düşünmek istemeyen insan kumesidir.
Her yere her yere her yere bir geceyi aç geçirip de kılıcına sarılmayanın aklına şaşarım diyen ebuzer el gifarinin sözünü as.
Her yere her yere her yere peygamberin ileri atılıp bir elime ayı bir elime güneşi verseniz doğru bildiğimden şaşmam dediğini as.
Her yere her yere her yere Hüseyin'in ölüm olduğunu bile bile zulme zalime savaşmak için yürüdüğünü yaz.
Kurandaki aklet düşün kork ayetlerini yaz.
Peygamberin kendilerini aç bıraktıkları için Mekkelilerin kervanlarina nasıl saldırdığını ve bunun adının cihat olduğunu yaz.
Hiçbiri kar etmez.
ATV'de çıkan bir devlet memuru hoca peygamber efendimizin kuru ekmeğe nasıl sukrettigini ballandıra ballandıra anlatsın. Aklı yokmuscasina Tüm ümmet buna iman etsin sünnet bu desin buna uysun hakkını aramasın fakirliğe sevinsin.
Koca bir toplulukta gerçek din buymuş gibi dini afyon ilan etsin.
Afyon olan din değildir efendim!!!
Afyon olan sabahattin Alinin içimizdeki şeytan kitabında bahsettiği içimizdeki şeytanlardır.
hangi kutsal kitapta dünyanın 7000 senelik olduğu yazıyor biri göstersin. hep aynı argüman, yok bilim dünyanın binlerce yıllık olduğunu kanıtladı ama dinlere göre 7000, yok göbeklitepenin 11.000 senelik olması islamı çürüttü, oturma organınızdan element uyduruyosunuz, inanmak istemiyorum deyin anlayalım. bir tane başlangıç senesi geçmez ne kuranda ne incilde. kaldı ki tevrat ve incile insan eliyle eklemeler yapılmış olmasına rağmen geçmez.
Bugün modern diye tabir ettiğimiz dinler insanın fikirsel ve bilimsel Evrimine paralel olarak son 3.000 yılda bugünki halini almış, son 300 yılda ciddi reformlara uğrayarak modern insanın daha kabul edebileceği bir hale bürünmüştür. Lakin bu reformlar bile “din”in temelinde yer alan Tanrı figürünü değiştirememiş, bu figür dinlerin içerisinde bir kangren olarak kalmaya devam etmiştir.
Gelin neden kangren olduğunu ortaya koyalım.
Bugün sıradan bir inanana ben ateistim deseniz ilk söyleyeceği cümle bütün kainatın kendi kendine var olduğuna mı inanıyorsundur.
Oysa ki sıradan bir inanan burada yanılgıya düşmektedir. Çünkü bu soruyu sorarken atladığı en en önemli konu madem kainat kendi kendine var olamıyor, Tanrı neden kendi kendine var oluyor problemidir. Standart bir inananın savunması da -en azından kendini inandırdığı- hazırdır. Ona göre Tanrı ezelidir, bir başlangıcı yoktur. Oysa ki bu düşünce bile Tanrı nasıl var oldu sorusunun cevabı değildir. Bu yalnızca inandığı dinin ona empoze ettiği bir cümledir, içinde detay yoktur.
Aslında Tanrı’nın sonsuzluğu düşüncesi modern dinlere “Kronos” ile yani antik Yunan dinleri ile girmiştir. Daha öncesinde insanların Tanrıları da tıpkı insan gibi doğar, büyür, yaşar ve ölürdü. Kronos miti ile insansı Tanrıların üstüne bir de Ebedi olan bir Tanrı konumlandırılmış oldu. Hatta bugünki batı dillerinde yer alan “chrono” yani zaman kavramı da ismini direk bu Tanrıdan aldı.
Mobil olduğum için konuyu uzatmayıp bir soru cümlesiyle bitireceğim. Tanrı hakkında aklında soru işareti olan arkadaşlar, dinlerdeki boşluklara bakmak yerine sadece Tanrı’nın nasıl var olduğuna bakın, gerisi çorap söküğü gibi gelecektir.
Bir kültürdür. Senelerce, hatta asırlarca nesilden nesile aktarılmış, değişken, dogmatik bir.. şeydir? Dünya üzerinde bilmem kaç toplumun, bilmem kaç dini olmuştur. Dinler gelip geçerken hep önceki dinlerden birşeyler kapmış ve sonrasındakilerede birşeyler kazandırmıştır. Mesela Ortadoğu din kültürünü ele alalım. babilden tutun ki akadlara kadar ordanda günümüze kadar gelen bir kültür vardır. Musevisi, müslümanı, hristiyanı hep bu kültürden gelen inançların etkisi altında oluşmuş, büyümüş ve halende günümüzde boy göstermektedirler. Geçmişten gelen masallar efsanelere evrilmiş ve ordanda kitaplaştırılmıştır. Kitaplaştırıldıktan sonra ise bir süreklilik kazanılmış, ve coğrafi keşifler, ticaret, global savaşlar vb. neticesinde ise süreklilik kazanmıştır. Dogmatik bir yapısı olduğundan dolayı inananlar tarafından, istisnaları tenzih ederim, sorgulanmazlar. Kendini tehdit edebilecek her türlü olguya, yapıya ve fikre karşıdır. hatta tarihte görüldüğü üzere saldırgandırda. Tarihin sayfalarını karıştırmaya devam ettiğimizde de başka örneklerden görebileceğimiz üzere, insanlar üzerindeki etkisi sömürülmeye çok açıktır. Günümüzde de bunu gözlemleyebiliriz.
Marx der ki '' Din halkın afyonudur. ''
Aynı olayı hasan sabbah'ın tarikatında da görebiliriz, bu insanlar suikastten sonra linç edilerek öldürüldüğünde cennete gideceklerine inanıyorlardı, din ile afyonlanmışlardı.
din; allah'ın insanlar için koyduğu kurallar bütünü. allah'ın nasihati, o'nun ahlakı; örneklikleri, daha evvel yaşanmış tecrübelerin anlatımı.
kurallar bütünü dedik, e tabi kurallar insanları bağlar. insanlarda bu kurallarla çevresine bağlanır. onu ya güzelleştirir ya çirkinleştirir. insanlar için koyduğu kurallar yaratılmış canlı-cansız tüm mahlukatı içerir. bu tüm mahlukatın topyekün düzeni içindir. düzeni sağlayan allah'ın izni ve inayeti ile insandır. yani buradan şöyle bir sonuç çıkıyor. insan her bir şeyden sorumludur. yani bu kurala göre çok basit bir örnekle açıklamak gerekirse siz dışarıda sigara içemezsiniz. çünkü sigara zararlıdır. zarar içen kişi aracılığı ile atmosfere yayılır. ve kişi bu hareketinden mesuldür. yani tamda bu noktada allah'a hesap borçludur. bunun gibi nice örnekler. hepsi, her birimizin yaşantılarında mevcut. hani diyor ya allah hardal tanesi kadar olan şey(iyilik-kötülük) önünüze açılıp serilecek. işte "nokta" budur.
aslında sıkıntım şu. bu yazıyı yazma sebebim şu. çokta uzatmak istemiyorum uzun olunca okunmuyor çünkü. insanlar kendinden dini ayırıyorlar. evet din hayatlarının bir yerinde bayramda namaz, ramazanda sadaka, sınav zamanı eyüp vb. yani din sanki kendi hayatlarında bir kategoriymiş gibi hayat yelpazesinde bir bölümmüş gibi davranıyorlar. sadece işleri düşünce. sağlık var, para var, iş var, aile var, çocuk var.. birde din var. yanılgı burada başlıyor. din hayatın tamamıdır aslında. misal bir konu üzerinde konuşma-tartışma oluyor adama ayetlerle, kendi bilgilerimle bir şeyler anlatmaya çalışıyorum artık bir şey söyleyemeyecek hale geldiği vakit "ama dini bu işe karıştırma" diyor. peki soruyorum "din" hangi işte yok. yolda nasıl yürüyeceğini bile insana kitabında izah eden, anlatan yaratan bir konuda nasıl tabiri caiz ise saf dışı bırakılır.
din bir ritüel değildir, bir gelenek değildir. herkesin anlaması ve hayatını ona göre düzenlemesi gereken bir yaşayış şeklidir. yani din hayattır ve canlıdır. kuran buna canlı kanlı delildir. hayatta karşılaştığımız herhangi bir meselede allah'ı-kuran'ı gayrı tutmak söz konusu değildir. çünkü hayatı-amacı bize anlatan kuran'dır.
konuşacak laf o kadar çok ki. bugünlük bu kadar olsun. allah bize akıl fikir versin. dinini en doğru şekilde hayatına geçirenlerden eylesin. amin.
