tarihte hiçbir din, hiçbir dönemde rasyonel bir temele sahip olmadı. din, yardım olmadan billinmeyenle başa çıkamayacak kadar zayıf insanların koltuk değneğidir. Robert Heinlein
din yol demektir. ateistin de kumarbazın da para gözün de pornocununda kendine gore bir yolu yani dini vardır. dinin bu anlamı daralarak manevi inanç anlamında kullanılmaya başlanmıştır. din çağlar boyunca sömüren güclerin en etkili silahı olmuştur. allah sevgisi allah korkusu adında bir kavramla yer değiştirmiştir. yobazlığın kendini en çok ön plana çıkardığı dogmatik olduğu idda edilen ancak herkesin kafasına gore at oynattığı inanç sitemidir. çok çeşitlidir. katı kurallara sahiptir. yahudi doğan insanın ağzıyla kuştutsa dahi cennetin kapısından içeri giremeyeceği bilinir. (bkz: dinler tarihi)
insan sorgulamayı bilen organizmalar bütünüdür. ilk ortaya çıktığında insan için, kendi yapabildiklerinin dışındaki şeyler olağanüstüdür. Bunun içindir ki, kendilerini besleyen barınak sağlayan ormanlar, beslenmelerini sağlayan hayvanlar ve bitkiler, susuzluklarını gideren göller, nehirler, yağmur kutsaldır. Buna tapınmışlardır. Sonrasında ise bundan daha büyük bir güç olmalı mutlaka demişlerdir. Çünkü ateşi bilmeyen ilkel toplumlar yaşam alanlarını, yiyeceklerini yakarak yok eden yıldırım ve şimşeklere olağan üstü gözüyle bakmıştır. Çünkü ateş insanoğlunun yapabileceği bir şey değildir. O insanlara ceza olarak yaşamlarını, ormanlarını, ormanların içindeki avlarını yok eden, kimi zaman insanı hedef alan öldüren bir olgudur. Neden insanları cezalandırmaktadır? Mutlaka yaptıkları kötü şeylere ceza olmalıdır. Bu sebepten ateşe, yıldırımlara, şimşeklere tapınmışlardır. Ama ondan da büyük bir gök vardır. Geceleri ay, yıldızlar onlara yol göstermiş, gündüzleri güneş onları ısıtmış, yaşamlarını sağlayan yiyeceklerini büyütmüştür. Bu sebepten, gökyüzüne, aya, yıldızlara güneşe tapınmışlardır. Bunlar hakkında efsaneler mitler oluşturmuşlar, onları o anda yaşamlarını etkileyen ne varsa onunla birleştirmişlerdir. Ama daha sonraları gök yüzünün de hareket halinde olduğunu anlamışlardır. Yıldızların yerleri değişmekte, bir gün var olan yıldız öteki gün yok olmaktadır. Demek ki onları da hareket ettirebilecek kuvvette bir güç olmalıdır. Aynı zamanda insan bir et parçasının hareket edemediğini görmüştür. Nasıl olur da et parçalarının birleşiminden oluşan organizmalar, hayvanlar insanlar hareket edebilmektedir. Veya neden öldükleri zaman hareket edememektedirler. Bunu sağlayan bir güç olmalıdır ki, vücudu terk ettiğinde vücut çürümektedir. Ruh mutlaka olmalıdır. Her şeyin bir ruhu olmalıdır ki, düzeni sağlayabilmelidir. Ve insana hareket sağlayan ruh mutlaka dış dünyada da bulunmalıdır. Yoksa rüzgar, güneş, gökyüzü, ay, yıldızlar veya uzay nasıl hareket edebilsin. Bunun adına ilah denmiştir. ilah!!!
Din sorgulamayı bilen insanın, sorgulayarak varolduğunu düşündüğü, "biz buna tapınmalıyız yoksa bu gazabıyla bizi depremler, fırtınalar, yangınlar, seller aracılığıyla cezalandıracak" diye tapındığı ama daha sonra buna tapınmazsak günah işleriz ve yine bizi gazaba sürükler diyerek sorgulamayı kestiği şeylerdir. Buna tapınmazsak eğer bize ölümümüzden sonra sağlayacağı cennet gibi şeyin yanında cezalandırmak için var ettiği cehennem de vardır mutlaka. Ve kötü ruhlar vardır. Şeytanlar, iblisler, cinler.
Aslında insan hala ilkeldir. Düşünsenize, hala inandıkları ilahi ruhu farklı tanımladıkları için birbirlerini öldürmekte, birbirlerinin ruhlarını almaktadırlar.
dinimi* sevsem de milyonları öldüren bir şeydir bu "din" denilen. rockefeller ailesinden birinin bir sözü vardı, hiç unutmuyorum: "iyi ki bu "din" denilen şeyi icat etmişler. yoksa nasıl para kazanacaktık bilemiyorum".
dinin bazı teşbihlerini, özeellikle günümüzde pek anlamaz insanlar. ve genellikle dini, hristiyanlığa karıştırılmış hurafelerle bilirler.
kainatın -dünyanın değil- 6 günde yaratılması, her şeyin "sıralı oluş kanunu" ile yaratılmasıyla çelişir onlara göre. oysa dine göre dünyanın yaşı 125 milyon yılı bulmuştur; insan ise bu dünyada sadece 300 bin yıldır vardır. yani milyonlarca yıl, dünya insansız olmuştur. ve her şey -deneme amaçlı değil de- sırasıyla, kendi ömrü ve yaratılış amacı kadarıyla dünyada yaşamış ve gitmiş veya yaşamaktadır. (belki başka yerlerde de)
dine göre dünya manalı bir yerdir; bir amacın, bir sormululuğun olduğu yerdir.
oysa evrime bakalım: orada her şey, sürprizdir, yahut mucizedir. mesela "göz" denilen organın evrilmesine bakalım: beyindeki görme merkezi ile görme organı aynı anda ortaya çıkmamışsa, görme mümkün olmayacaktır. (bkz: yaratıcı tekamül)) olduğuna göre, bu bir sürprizdir, mucizedir. aynı şey, bütün bir evrim düşüncesi için de geçerlidir. gerçi bunları evrimciler pek açıklamaz ama, mesela dişi ile erkeğin aynı anda ortaya çıkmış olmaları gerekir ki, üreme olabilsin. aynı anda ortaya çıkmaları evrim mantığına aykırıdır. öyle olmuş olduğuna göre, bu da bir mucize ve sürprizdir.
bu "sayısız" mucize ve sürprizin ise, daha da mucize ve sürpriz olarak, bir amacı, bir manası ve bir sorumluluğu yoktur.
Din insanın öldükten sonra kendini kurtarmak için karşısındaki "olmayanla" yaptığı pazarlıktır.Sadece bu iş için icat edilmiştir ve sadece bu işe yarar.
Bir din yoktur ki yeryüzünde insana ölümden sonrası için vaadde bulunmamış. Ve bu vaadleri ancak bir görevler zincirinin sonucu olarak bahşetmemiş.
"ben bir gizli hazine idim, bilinmek istediğim için insanı yarattım!" diyen aciz ve poh poh delisi bir tanrıya inanmak hala açıklanamıyor.
Amaç ne? diye sormak dini meydana getirir. insan o kadar egoisttir ki bu kumsadaki bir kum tanesi olan dünyanın ve evrenin onun için yaratılmış olduğunu ve "bir amaç için" dünyaya yollandığını sanır. ona "hiçsin" denilirse sinirlenir, çünkü ona öğretilen dogmalar onu daha çok mutlu eder. "sen yaratılmışların en süperisin" de oho göt tavanda gezer. "neydi beni o süper yapan din ona inanacam" der. gerçekler acıdır.
7 günde yaratılmış denilen dünya, hayvan ve bitkilerin milyarlarca yıl evrilerek şu halini aldığını kabul etmemek daha basittir. Dinazorların test amaçlı yaratıldığını da söyleyenlere rastalnmıştır dönemimizde.
evrim hakkında tek bir bilgisi dahi olmayanların evrimde bir amaç araması zaten süregelen sistemli inanışlarının onlara sordurduğu bir sorudur.
recm, dinden döneni öldürmek, kadınlara yapılan haksızlık, istezük zihniyeti, pedofili aklı başında insanlar için değildir.
"ben bir gizli hazine idim, bilinmek istediğim için insanı yarattım!"
başka bir yerde şöyle der:
"ben insanın en büyük sırrıyım, insan da benim en büyük sırrım!"
dini -benim gibi- az buçuk bilenler bu tip gerçekleri bildiği için, neyin ne olduğunu anlarlar.
ama dine "amaç ne?" diye soranlara bir bakın: dinin alternatifi olan evrime soruyorlar mı bunu?
sormuyorlar, çünkü aptal durumuna düşerler. sormuyorlar, çünkü evrim düşüncesinde "amaç" unutulmuştur. veya açıklanamamıştır.
bir düşünsenize: tek hücreli, hangi amaçla çok hücreliye, hangi amaçla dişi ve erkeğe, hangi amaçla insana evrildi? balık hangi amaçla denizden çıktı, yılan oldu ve yılan hangi amaçla kuş oldu?
ne kadar saçma değil mi? oysa benim yaptığım alıntılara bakın bir de. aklıbaşında insan bilinci!
"ben ancelina culi ile evleneceğim" demek ile "ben ölünce cennete gideceğim" demek arasında pek bir fark yoktur. ikisinin de aksi ispatlanamaz ve insanı mutlu eder. ancak ancelina culi ile evlenecem diyene "hasiktir" çekilirken diğerine saygı duyulur.
aynı zamanda Tanrı'nın olduğunu düşünmekle süperman'in olduğunu düşünmek de birbirine benzer. ikisi de bir kitapta yazar. olduğu ispatlanamaz, olmadığı da ve insanı mutlu eder. (hasiktir mevzusu burada da mevcuttur)
insanoğlunun cevap aradığı, inananlara göre tatmin edici cevaplar verir. Aslında biraz araştıran ve dindeki inanılmaz mantık hatalarını gören bir insan için bu tarz inanışlar gülünç gelmeye başlar.
"dünyaya geliş amacımız nedir?" sorusu insanın aklına ilk gelen sorudur. din buna "seni yaratan tanrıya kulluk etmek için" deyu cevap verir. Sırf kendine birileri tapsın diye dünyada şeytan ile müsabakaya giren yaratıklar meydana getirmek bana pek bencilce ve kibirli gelir. Ancak dünyaya geliş amacının olduğunu düşünmekle olaya başlamak sonunda dini meydana çıkarır.
bazı insanlar birey olmaktansa boyunduruk altına girmeyi daha çok severler. Kurallar başkasına ait olan, güdülen bir sürüdeki bir koyun için yaşamak pek kolaydır. Yanlış bir şey yapınca at çobana suçu "çoban bilir" de. Kurt sürüye saldırınca "derdi veren çoban dermanı da verir" de. sürünün yarısı ölünce "çobanın bir bildiği vardır" de. Yaşamak basit ve kolay.
asi koyunlar için sıkıntıyı çözme işini çobana bırakmak saçmadır. çünkü şimdiye kadar görmüştür ki çoban* çok beceriksizdir.
Şöyleki;Arkadaşınızla siz bir ormanda giderken önünüzde bir ağaç belirir ve siz bir ağaç gördüğünüzü söylersiniz.Arkadaşınız ise görmediğini söyler.Arkadaşınız,Aslında ormanda yürüdüklerini,çevredeki kuşların,börtü böceklerin,otların ve kokuların varlığını aslında orada gerçekten bir ağaç olduğunu,sürekli yaşar,beyni meşguldür,tam olarak herhangi birşeye odaklanamaz.Ama siz ise kendinizden emin,öyle yada böyle birgün bu hayatın son bulacağından emin adımlarla yürürsünüz.
aşırılık yapılan şey karıştırılmaktadır. ibadetde aşırılık yoktur. algılayışta vardır. sabaha kadar ibadet eden birisi kimseye zarar vermez ama yanlış anladığını sabaha kadar birine anlatan sevimsiz olabilir
insanları dünyada birbirleri ile barışık şekilde yaşamalarını sağlayan uyuşturucudur.
ya da
insanları dünya ve ahirette mutluluğa götüren ilahi kanunlar bütünüdür.
