yüksek öğrenim kurumlarını bitirdiği halde düşündüğünü duyduğunu kağıda rahatlıkla aktaramayanların hatta bir dilekçe yazmakta bile güçlük çekenlerin çoğunluğuna bakılırsa yazma öğretimine gerekli önemin verildiği söylenemez. yüksek öğrenim kurumlarının hepsinde türkçe derslerinin konması da bu eksikliğin çok geç de olsa fark edilmesinin sonucudur.
üniversitede 'nasıl dilekçe yazılır' konulu bir ders olmadığı ya da her gün dilekçe yazmak çok vahşice bir gereksinim olmadığı için çok da ayıplanmaması gereken durumdur. öteki türlü bu konuyu, patates soyamayan üniversite mezunları, associated press diyemeyen üniversite mezunları diye uzatmak mümkündür. üstelik daha gözünün gördüğünü göremeyen üniversite mezunları olduğu düşünülürse, beceri, zeka, eşgüdüm konularında üniversite mezunu olmak baz alınmamalıdır. (bkz: saygıyla arz olunur).
universite donemindeyken danismanina "ya hocam bizim su isi bi halletsek" seklinde yalvarmada bulunmustur. bununla da yetinmeyip ilgili konuyu mesene* uzerinden asistanlarla halletmeye calismistir.
üniversite bitirip dilekçe yazamayanların sayısı hiç de azımsanacak kadar az değildir. bunda eğitim sistemimizdeki hatalar ve kişinin kendini hukuki bir dille ifade edememesi etkilidir.
OKUMA VE YAZMA GELiŞiMiNi HENÜZ TAMAMLAYAMAMIŞ KiŞiDiR. FAKAT DiLEKÇE YAZAMAMA iŞiNi YALNIZCA ÜNiVERSiTE MEZUNLARINA YÜKLEMEK ACIMASIZLIKTIR. DiLEKÇE YAZIM KURALLARI, LiSEDE DE VERiLiYOR.BU SEBEPLE "VURUN ABALIYA" DiYEREK SADECE ÜNiVERSiTELiLER iTHAM EDiLMEMELiDiR.
ÜNiVERSiTELERiN SOSYAL BiLiMLER BÖLÜMLERiNDE VERiLEN TÜRKÇE DERSLERiNDE, DiLEKÇE YAZIM KURALLARI ÖĞRETiLDi, ÖRNEKLERi VERiLDi DE BiZLER DERSi Mi KIRDIK. iŞ HAYATINDA iŞiMiZE YARAYACAK ŞEYLER YERiNE TÜRK DiLi HANGi DiL GRUBUNDAN TÜREMiŞ, KELiMELER NASIL EVRiM GEÇiREREK BUGÜNKÜ HALiNi ALMIŞ ONLARI GÖRDÜK.
