az bi zaman önce ertuğrul özkök'le paris'de 5 çayımızı yudumlarken gördüm bunu. 7 yıldızlı otelimizin köşesinde duran seyyar satıcı nicolas amcadan çakma armani tişört alıyordu. hey dedim heyy! pis fakir! utanmıyormusun çakma ürünler almaya? bunlardan alacağına mağazaların indirim sezonlarını takip edip ordan alsana. tutamadı kendini ağladı. sezer'cik den daha kötü geçmiş çocukluğu. paris'e kaçak gelmiş. buradan aldığı çakma armani'leri istanbul perşembe pazarında satıp yolunu bulacakmış garibim. çok duygulandım. ertuğrul abi geldi o sırada. ne iş dedi. yok bi şey dedim abi yok bi şey gözlerim yaşlı. 2000 dolara aldığım çorabımın tekiyle birlikte cebine 5 dolar koydum, çocuklar gibi şendi artık. ben de senin gibi zengin olucam dedi, sittir dedim. görürsün dedi, ben gösterdim.
galatasaray' a acıların takımı yakıştırması yapmış yazar. keşke takımının galibiyetine efendice sevinmeyi bilseydi, sözlükte galatasaraylıların da olduğunu hatırlasaydı. yine de tebrikler takımına...
