geçen, bir haftasonu, taksim, elmadağ'da bir arkadaştan çıkmış eve doğru yürüyorum. gece saat 3 gibi. hava gayet güzel. yürünesi.
tam karşı kaldırımdan bir travesti ve yanında müşterisi midir, pezemenki midir nedir bir adam bu tarafa doğru yürüyor. tam benim yanımdan geçerken travesti hafifçe eğilip "kurtar beni bu bataktan" diye sesleniyor kısık bir sesle. sokağın gürültüsü içerisinde ne olup bittiğini anlamadan, çoktan yanımdan geçip gittiklerini farkediyorum. sonra gayri ihtiyari arkaya dönüp baktım, az öteden travesti de bana dönmüş bağırıyor;
"...deeermişim!..." diye.
bir zamanlar mahsun kırmızıgül'ün bir müzik kanalı vardı. programı sunan elemanlar sütüdyoda şöyle bir pankart açmışlardı.
" bizde gayız dermişiz mahsun'dan da dayak yermişiz "
herkese renkli günler
bir zamanlar sıkça kullanılan tabirlerdendi. böyle der gibi yapıp dememe anlamına gelirdi. aslında mesaj verilmiştir ama aslında her hangi bir şey denilmemiştir. bir nevi paradokstur.
