eğer benim gibi sürekli depresyon halinde hisseden ve antidepresanlar sayesinde ayakta kalan bir insansanız, bu hissiyatın nasıl olduğunu hiç bilemezsiniz.
enteresandır fakat insanı tedirgin eder. Kendine "ne yani? artık ben de normal insanlar gibi hep gülümseyecek miyim?" ya da "playlistimde hareketli şarkılar da mı olacak?" gibi şeyler söyletir. Zaten bir süre sonra, mutlu olmak diye bir şeyin olmadığını, hayatın mutsuzluklara göğüs germek olduğunu anlıyorsun. depresyon da bu yüzden mutlu olmamak değil de, mutsuzluğa karşı durmayı bırakmaktır.
