mutsuz olmakla aynı şey değildir, depresyon mutsuzluk içerir ancak bundan daha fazlasıdır. bu kadar insanın mutsuzluğunu depresyon sanmasının ardındaki temel neden sanıyorum gazetelerin sarmaşık kelebek gibi eklerinde yayınladıkları gubidik depresyonda mısınız testleridir.
beyindeki bir maddenin azlığından olduğu her ne kadar iddia edilse de, bu sadece depresyona sebep olan ayrıntılardan biridir ve o maddenin adı dopamindir(D2).
dopamin sinir hücrelerinden salınan bir nörotransmitter yani sinirler arasında iletişimi sağlayan kimyevi bir maddedir. iki sinir hücresi arasındaki kesecikler içinde depolanır. sinire uyarı gelince depolardaki dopaminler iki hücre arasındaki temas boşluğuna bırakılır. bu şekilde sinirsel uyartılar iletilir ve dopaminin işi bittiğinde keseler içine tekrar geri alınırlar. eğer dopaminin geri alınımı engellenirse ve dopaminler uzun süre bu boşlukta kalırsa zevk alma dediğimiz olay olur. örneğin ; kokain kullanan birinde kokain dopaminin geri emilimini engeller ve dopaminin geri emilememesi nedeniyle kokain tiryakileri haz alır. ancak uzun süre kokain kullanımında ise beyin dopamin sentezini azaltır. bu nedenle de depresyon görülür.
yukarıda söylediklerimden de anlaşılacağı gibi uyuşturucu kullanımı beynin dopamin sentezini azaltarak depresyona neden olur.
genetik olarak da dopamin sentezinin yetersiz olduğu vakalar görülse de, bu sayı depresyon kimliği altındaki kişilerin yüzde beşini geçmez. geri kalanların büyük bir çoğunluğu uyuşturucu vakaları sebebiyle görülür.
bunlardan arta kalanlarda ise dopaminle hiç bir ilgisi bulunmayan nedenler göze batmaktadır.
dolayısıyla uyuşturucu vakaları depresyonun büyük bir çoğunluğunu oluşturur. ve bu da kişinin inancına bağlı olarak değişiklik gösterir. yaradanın yarattığına neyin yararlı neyin zararlı olduğunu bilmesi ve onu zarardan korumak için bunu ona bildirmesi bana hiç de garip gelmemekle beraber nasıl olup da bazı kesimlerce saçma bulunuyor anlamlandıramıyorum.
depresyon evet çağımızın hastalığı ama önce sebebini düşünmeyi daha uygun görüyorum.çağımız şartlarına bakarsak eski çağlara göre herşey daha kolay.çocuklar doğar doğmaz bilgisayarla tanışıyor.istedikleri herşey ama herşey önlerine sunuluyor.gençlik dönemlerini de bi elleri yağda bi elleri balda geçiriyorlar ama bu mutlu olmalarına yetmiyor.mutlu etsin diye bide sevgili buluyolar kendilerine.ancak bu da mutluluga erdirmiyor.NEDEN? çünki kendi iç dünyasında mutlu olmayan bi başkasını da mutlu edemiyor ve bir ilişki mutlu edilmek -SALT MUTLU EDiLMEK- amaçlı kurulduğunda bi işe yaramıyor.
depresyonun asıl sebebi ise insanın rabbine uzak kalması bi başka deyişle kendine uzak kalması.ki insan kendini bulsa rabbini bulacak zaten.
ruhun güzelliklerini unutuyor insan.kendi vasıflarını unutuyor sevmeyi unutuyor kanaat etmeyi unutuyor hep daha fazlasını istiyor ve sonu gelmiyor bu istemelerin.sonu depresyon olarak geliyor.
özellikle gençlerde görülmesi beni üzüyor.hayatın yaşanacak onca güzelliği varken onca mutluluğu ve onca acısı varken -ki acı çekmek de güzeldir,kemale erdirir acı,yaktıkça arındırır, öğretir olgunlaştırır- hiçbirşeyden zevk alamaz hale gelmeyi anlayamıyorum.
sıkıntıdan ne yapacağını bilmez hale gelmek.girenler genelde ya yemeden içmeden kesilir ya da aşırı yemekten obez konumuna gelir. sevgiliden ayrılmak, ailevi problemler, hayatın zorlukları bunun nedenleri arasındadır.
uzun sürdüğünde fena halde "dep"en bi durumdur. bahar depresyonu, kış depresyonu gibi mevsime bağlı olan çeşitlerinin olduğu da rivayet edelir.kişisine göre ayrılıktan,maddi sorunlardan,evlilikten gına gelmesi halinde,müzmin bekarlık durumlarında( eskiler kronik can sıkıntısı olarak algılanan depresyonun çözümünü "evlendirmek lazım seni." diyerek bulmuşlardı.)"bi sevgilim yok", "ay bi sevgilim var..." gibi nedenlerle ve bazen şımarıklıktan çeşitlenesi bir ruh halidir.
bir çeşit psikolojik hastalıktır. bu hastalığın emarelerinden biri günde bir kaç kez neye göre kime göre demektir. bir diğeri ise aynı zeytinyağını ard arda 10 kızartmada kullanmaktır.
tedavi edilmesi gereken hatta bazen ilaçlara başvurulan ruhsal çöküntü.depresif insanlar mutlu olmayı sevmezler.closer filminde julia roberts için doktor sevgilisinin söylediği cümle şudur.
jude law:ama o seninle mutlu olamazki.
clive owen:o zaten depresif biri.mutlu olmayı istemiyo.
