bugün

Tabi ki the songs of faith and devotion.
" peace will come to me "
dinlemeyen insanlar için büyük kayıptır.
geç bulduğum ama asla kaybetmek istemediğim bir keyiftir. enjoy the silence ile kafa dinlemek, it's no good ile gidenin ardından rest çekmek, walking in my shoes ile meydan okumak, just can't get enough ile aşkını haykırmak, never let me down again ile söz almaktır.
tanirsal bir seydir..
bir anda vahiy iniyormus gibi hissedersiniz..
insan hayati boyunca ortalama 2 kere yasar bu durumu
ve olasi tepki kendi kendine su soruyu sormasidir
-neden depeche mode dinlemiyorum ki ..

(bkz: depeche mode dinlemek bir ibadet seklidir)
gecenin siyahının yerini depresif mavi rengi almaya başladığı vakitler de, loş bir mekanda bir iki kadehle yalnız dinlenmesinin çok ayrı bir keyfinin olduğu eylemdir. özellikle bunalmış ve sıkılmış bünyeler için eşsiz bir ilaçtır.
bir ayrıcalıktır.
kısaca gerçekten müzik dinlemektir.
yaşamaktır.
kendini tuhaf hissetmektir her daim.
yalnizligin vuku buldugu anlarda, bir parca alinmasi gereken eylem. zira dave gahanin davudi sesinin birlestigi sarkilarda, martin lee gore´un sarki sozleri icerisinde boguluverirsiniz; tek dostunuz, sarkilara da eslik eden yalnizliginizdir.
insanı kulağı olan bir varlık şeklinde yaratarak ona böylesi bir müziği (yapma) duyma özelliği verdiği için tanrıya şükretme sebebidir.
little fifteen ile başladığın gençliğine, playing the angel ile orta yaşına devam etmektir.
bir nevi depeche mode on durumudur.
(bkz: little fifteen)
(bkz: enjoy the silence)
(bkz: just can get enough)

vb. hit'ler vesilesiyle yapılması gereken aktivitedir..