"haklarımı gaspediyorlar ve tek başıma üstesinden gelemiyorum napabilirim?" sorusunun doğurduğu siyasal rejimlerden biridir.
bu vesile ile demokratik siyasal rejim uygulanır ve haklarınızı gaspedenlere izin verilmeme ihtimali doğar. artık bu amaçla yetki verdikleriniz haklarınızı gaspeder. buna karşı gidebileceğiniz merci yargıdır. yargı çoğunlukla bağımsız değildir.
insan doğası gereği uygulanması zor olan rejim. %51'in geçerli sayıldığı bir düzende, geriye kalanların bunu kabulleneceğini zannetmek oldukça yanlıştır. bu ayrılık, günümüzde de gördüğümüz gibi* iktidar-halk arası uçurumu giderek büyütür.
insanları bir arada tutacak bir rejim var mıdır bilinmez, ancak sanırım uzun bir dönem bunu göremeyeceğiz.
sandıkta fazla oy alan parti üyelerince kurulan iktidarın, halka istediği her şeyi dikta edebileceği bir rejim değildir. bu bakımdan akp' nin yaptıklarını destekleyenleri anlayabilirim ama akp' nin yaptıklarını demokratikmiş gibi gösterenleri anlamam asla.
bu yüzdendir ki zaman gibi, vakit gibi gazetelere saygım var, en azından inandıkları değerleri savunuyorlar. benim saygımı hak etmeyen gazete sabah' tır. çünkü o halkı kandırıyor. yapılan şeyleri demokrasi adı altında halka yutturmaya çalışıyor.
kesinlikle bizim geleneğimizde ve kültürümüzde olmayandır. zorla oldurulmaya çalışılıyor da yok abi yemez. bir devletin demokrasi ile yönetilmesi zaten çokta mühim bir hadise değildir. önemli olan kişilerin demokratik yapılara sahip olmasıdır.
işin özünde demokrasi yavşak bir sistemdir, doğrudan veya temsili, her şekil belli bir elitist tabakanın çıkarlarına hizmet eder fakat günümüzde monokratik veya otokratik sistemlere göre daha uygulanabilir olduğu kabul edilebilir çünkü demokratik ülkeler meşruiyetini temel hak ve özgürlüklerden alır.
ta olimpostan geldim diye diye geldi. o artık günümüz tanrısı. aksini iddia edenler o.ç. olarak damgalanmakta. üstelik hazret hür ifadenin de teminatıyken. kral mı yavşak kralcı mı götlek? ossurmadan sıçana 37 ekran bedava!
günümüzde; yalanların üstünü örtmek için kullanılır. bir göz boyama aracıdır. savaşları meşrulaştırmaya yarar. bir de bunun ileri demokrasisi vardır. onun da nasıl bir şey olduğunu siz tahmin edin artık.
tamamı kötü olan seçimler arasında, diğerlerine göre daha az kötü olanı; ama kendisi iyi değil.
özellikle, toplumunun önemli bir bölümü cahil olan ülkelerde çok tehlikeli. çünkü, bu tür ülkelerde insanlar politikacılar tarafından kolaylıkla yönlendirilirler (veya kandırılırlar demeliydim- ama dünyanın hemen her yerinde öyle değil mi zaten?). örneğin, bu tür ülkelerde politikacı çıkıp "ihracat oranımız 10 yılda şu kadar arttı" deyince, topluluk galeyana gelir "holeeey, memleket iyiya gidiyaa". ama, ihracatın ithalatı karşılama oranına kimse değinmez. veya, yine politikacılar "işsizlik şu kadar oldu" dediğinde birçok yığın "heyaaa, yaşasııın" demeyi bilir ama hemen hiçbiri açıp, devletin kendi istatistik enstitüsündeki kayıtlara bile bakma gereği duymaz.
bu açıdan, bu tür insanlar ile ülke ve politikacılar hakkında az çok bilgi sahibi olan insanlar ile, bu zır cahil insanların (belki ben de onlardan biriyim, bunu da içtenlikle kabul ediyorum) oylarının eşit sayılması, büyük bir çöküşü beraberinde getirebilir.
aysun kayacı "benim oyumla dağdaki çobanın oyu bir mi?" dediğinde herkes kızmıştı. bir noktada haklı, bir noktada haksız. kendisi, partilerin ortalama olarak eğilimini bilmiyor. o halde, onun vereceği oydan daha değerli olacak oylar olmalı. peki bu nasıl belirlenecek? eğitime göre değil kesinlikle. üniversitede öğrenci olan öğrencilerin genelinin, ülkeyi yönetecek kişileri belirleyecek genel seçimde oy kullanması da bir felaket.
neyse. daha uzatmayayım.
ama şunu da eklemeden geçemeyeyim: "cahil bir insandan oy kullanmasını istemek, okuma yazma bilmeyen birinden kitap tavsiyesi almaya benzer", gibi bir şey.
