kelime kökeni yunancadan gelir. özet olarak kişilerin karşılıklı söylemindir.* ama ülkemizde çoğu insanın anlamını tam bilmeden hak, hukuk, adalet kavramlarıyla sıkça karıştırır. demokrasi denen şey süper birşey değildir ne ülke kurtarır nede geliştirir. yani demokrasi olupta aklın dayanağı olmadığı ortam yoksa ve adalet denilen şey yoksa bir boka yaramaz.
klasik kuramlar için; Demokrasi, yani yığınların siyasal yaşama katılması bir düştür. Toplumu hep azınlıklar yönetir. Zaten demokrasilerde temel kurumlar olarak kabul edilen siyasi partilerde bile demokrasi yok. Demokrasi, kuramsal olarak halkın, halk tarafından halk için yönetimi olarak tanımlansa bile, bu gerçekle bağdaşmamaktadır.
Bu eleştirilerin gerisindeki ana görüş de şudur: Bireylerin yetenekleri eşit değil; oysa demokraside herkesin bir oyu var; bu haksızlıktır. Demokrasi zorunlu olarak sosyalizme götürür.
bizim ülkemizde asla olmayandır, olmayacaktır. neden mi? cumhuriyetimizin kurulduğu yıllarda emperyalizm tam anlamıyla engellenmiştir. çünkü halkın kendi iradesi hakim kılınmıştır. monarşiyle yönetilen dikta rejimlerde emperyalizm dış güçlerin tam istediği şekilde yürütülür. halkı elde etmek yerine başındaki adamı elde edersin ve olay biter. arap dünyasını tek tek irdeleyin bu hep böyledir. osmanlının son dönemlerine bakın aynı şeyleri görürsünüz. demokrasiye geçmek öyle hop diye olmuyor. şimdi bakın suriyeye yıllarca dikta bir rejimle yönetildi. halk ciddi ciddi katletildi dünyanın hiç bir yerinden ses çıktı mı? kaç kez suriye diye bir devleti duydun? o diktatör öldü yerine oğlu geldi. bir süre babasının rejimiyle devam etti. kimseden ses çıkmadı, hatta kimisi "kardeşim" dedi. 2 yıl önce ülkesine demokrasiyi getirme yoluna gitti. emperyalizm hemen oraya toplandı müdahaleler hala devam etmekte. aynı ırakta yaptıkları gibi ya da libyada ya da mısırda ya da afganistanda. çünkü devletin başındakini kontrol etmek koca bir halkı kontrol etmekten daha kolaydır.
gelelim bizim ülkemizin durumuna. bizim ülkemiz için emperyalizm atatürk'ün ölümüyle birlikte varlık göstermeye başlamıştır. çünkü atatürk kendi sağlam fikirleriyle hiç çelişmemiş hiç bir zaman "acaba mı?" dememiştir. ama sonrakiler için aynı şeyler geçerli olmamış. emperyalizm atatürkün ölümünden 20 yıl sonra yavaş yavaş ele geçirmeye başlamıştır. koskoca halk kandıralacak uzun bir süreç olacağı zaten bellidir. öncelikle eksiksiz tüm islam ülkelerinde yapılan "din elden gidiyor" vurgusuyla başlanmıştır. bunun için kendi eğittikleri adamları halkın arasına "hoca" ismiyle salmışlardır. bu adamlar uydurma hadisler, yanlış kur'an yorumlamaları ve atatürk'ün fikirlerinin din ile çeliştiği fikirleriyle bir güzel yıllar boyu bu zemini hazır etmişlerdir. ilk etapta atatürk fikirleri yıkılmalı gerisi kolayca gelecekti zaten ve geldi. şimdi bakın ülkenin dört yanındaki hocalar bu tipler. halk bunlara inanıyor ve atatürk'e kin kusuyor. çünkü emperyalizm amacına ulaştı. halkı ele geçirdi. artık demokrasimiz de onların elinde. kimse gelip de bana bunlar komplo teorisi demesin. ben olanı yazıyorum. olacakları yazmıyorum. bu halkın artık kendi bilinci yok. o "hoca"ları ne doğru derse o. açıp kur'an bile okumaktan aciz dinci nesil herkesin dinini eleştiriyor, diğerlerini ötekileştiriyor. çünkü "hoca"ları öyle diyor.
ve biz türkiye cumhuriyetinin düşünebilen vatandaşları emperyalizmin artık son evresine gelmiş bu güzel topraklarımızda bu duruma "dur" demediğimiz için bir gün çok pişman olacağız. bir atatürk daha gelmez bu ülkeye. gelse de 100 yıl sonra süreç yine böyle olacaktır. 1000 yıldır olduğu gibi. okuyanlar için teşekkürler.
japonya'ya atom bombası atan, hamburg'u ve dresden'i dümdüz eden ve bu yaptıklarından ötürü hala hesap vermemiş ve muhtemelen hiçbir zaman vermeyecek olan devletlerin sistemi. https://galeri.uludagsozluk.com/r/374699/+
kendi kendinini yönettiğine inandırmaktır. bal gibi de sermaye tarafından yönetiliyordur ve kişisel hak ve özgürlükler onların belirlediği ölçülerde halkın önüne sunulur. ve en önemli nokta insan hakları ve kişisel özgürlüklerin olduğuna insanları inandırmaktır.
Okullarda dersi okutulan kavram. Yine de insanların çoğunda hükümet seçimlerinden başka bir şey çağrıştırmaması içler acısı bir durumdur. Tüm tercihlere uygulanabilen insanın içine işlemiş bir demokrasi kavramına sahip olunduğu zaman, kavram gerçek anlamını taşıyabilecektir. Maalesef şu sıralar can çekişmektedir.
vatan sevgimden şüphe ettiğim zamanlar oluyor ara sıra ve aklıma hemen bizim ciğeri beş para etmez siyasetçiler geliyor ve ben onlara rağmen burayı sevdiğimi fark ediyorum. işte o zaman vatansever olduğumu hissediyorum. siyasetçiler olmasa çok güzel ülke aslında burası.
hani aslında demokrasi de pek bize göre değil gibi. fazla bize. başımızda despot mu despot acımasız mı acımasız bir padişah olsa bundan daha çok sorunumuz olmazdı. belki biraz özgürlüğümüz kısıtlanırdı o kadar.
özgür müyüz ki biz? çok acayip yerlere gitmeden susuyorum.
abd liderliğindeki emperyalistler güçlerin diğer ülkeleri işgal etmek için kullandıkları bir gerekçe haline gelmiş olan yönetim biçimidir. aslı eski yunan'a dayansa da ilk hali bugünkü şeklinden oldukça uzaktır. çünkü o dönemde oy kullanabilenler sadece hür erkeklerdi. bugün artık en ideal yönetim biçimi olarak görülmekte, "halkın kendi kendini yönetmesi" olarak tarif edilmektedir. lakin gelin görün ki gerçek bu değildir. çünkü halk pek çok unsur ile yanlış yönlendirilebilmektedir.
ilk çağda ege şehir devletleri hariç hiç bir zaman tam tam olarak uygulanamamıştır.
türkiyedeki vs yarı demokrasidir. iki kademeli olması halkın ezilmesine sebep olmakta. 550 adamı seçip gönderiyoruz. onlar da sikip bırakıyor böyle işte.
sadece ona layık bir halk var olduğunda iyi bir yönetim biçimi olabilir aksi halde sayıca üstün olan kesimin zorbalığına dönüşür. bu sayıca üstün olan kesimi belli bir şeyle etki altına alabilirsen(din, menfaat, tehdit) dünyanın en tehlikeli yönetim biçimi olabilir. çünkü tıpkı günümüzde olduğu gibi yapılan her şeyi 'halk bunu istiyor' cümlesi ardında meşru gösterebilirsin.
Bir mühendis olarak aldığım seçmeli derste demokrasiyi şu benzetme ile açıklamıştı asistanımız:
- Demokrasi sınıfça yemek söylemeye benzer. Yarıdan fazlası ( çoğunluk ) kebap söylemek istediği halde sınıfta vejateryen olanları da düşünüp yeri geldiğinde kebap söylememektir. ( Çoğunluğun dediğinin her zaman, her halükarda geçerli olmaması gerektiği )
Temel mantık şudur; çoğunluğun dediği esasları azınlıkların da temel yaşam şartları ve istekleri gözetilecek şekilde adapte edebilmektir. Tek bir insana bağımlılığı minimize etmektir. ( Güçler ayrılığı ). Sistemin her bir parçasının birbirini denetlemesidir ki çok ütopiktir. ( yargıyı denetleyen üst kurumların olması ancak onların da yargı tarafından denetlenebilir olması gibi )
Tüm bu şartlar sağlandığında, iktidar nasıl bir parti olursa olsun demokratik yöntemler gözönüne alındığında temel bir refah seviyesi yakalanmış olur. Ancak bırakın Türkiye'yi dünyada böylesi bir demokrasi çok az ülkede var, onlar da zaten ellerini kremleyen norveçli balıkçılar, bize uğramaz.
Türk milleti olarak bizim kültürümüzde " bana bulaşmayan yılan " felsefesi ile yoğurulmuş "saldım çayıra mevlam kayıra " felsefesi ağır basmakta. 13. yy da kralın egemenliğinin azaltılması ile magna carta yolu arayan ingilizleri düşündükçe 21.yy tayyip şakşakçılarına daha bir üzülesim geliyor.
anlamı, antik yunandan günümüze değişerek, evrilerek gelmiştir. antik yunanda demokrasi anlayışı ile günümüz demokrasi anlayışı arasında dağlar vardır. ancak literatürdeki gerçek anlamıyla şuana kadar var oldu mu bilinmez. ütopya bir yanı vardır ayrıca demokrasinin. kapitalizm ile var olabilmesi çok zordur. sosyalizm ile de var olamaz. ancak devletin var olmadığı bir düzende gerçek demokrasiyi görebilir ve yaşayabiliriz.
komünist toplum bunun için ideal olabilir.
ayrıca, cumhuriyet olmadan var olamaz. ancak cumhuriyet, demokrasi olmadan var olabilir.
