doğrusu, ideali; bilinçlenmiş, kahvehane köşelerinde siyonizm, büyük "pilan", bacımıza saldıracaklar masallarıyla gün devirmeyen, kendinden olmayana saygılı ve nihayetinde eğitimli bir halkın hileye, sömürüye kaçmadan yapılacak propaganda ve vaatler karşısında özgür iradesiyle seçimini yaptığı sistemdir. azınlığı sindirmez ve elbette çoğunlukçu değil çoğulcudur.
ne yazık ki demokrasi bugün sandığa gidip mühür basmadan ibaret sanılsa da demokrasinin en önemli sac ayakları kontrol ve geri besleme mekanizmaları, demokratik süreçleri ayakta tutacak ve sağlıklı işlemesini sağlayacak seçmen bilinçlenmesi ve özgürlüktür.
ve bu ne sivil ne de askeri diktayla, ne siyasileri katlederek ne eğitimlileri elitistlikle suçlayarak gerçekleşir.
çare özeleştiri, izan, vicdan.
meb müfredatınca bizim kuşağa en muhteşem sistem olarak tanıtıldı. sandığa gidilirdi, herkes istekleri doğrultusunda reyini verir gelirdi. çoğunluk olan daha geniş temsil edilirdi. bu sandıktan çıkan her karar kutsaldı. neden? çünkü bürokrasi tek bir hareketi elindeydi. herhangi bir ortak yoktu. diğer bütün hareketler, bu bürokrasinin sahibini besliyordu isteyerek veya istemeyerek. dolayısı ile sandıktan çıkan karar kutsandığından asla ve aslal sorgulanmıyordu kimse tarafından.
peki ne oldu da 10 yıl içinde 100 yıldır kutsanan sistem tü kaka oldu? samimi olunuz.
Demokrasinin esas prensibi, halkın egemenliğidir. Ama milletin kendini yönetecekleri iyi seçebilmesi için, yetişkin ve iyi eğitim görmüş olması şarttır. Eğer bu sağlanamazsa demokrasi, otokrasiye geçebilir. Halk övülmeyi sever. Onun için, güzel sözlü demagoglar, kötü de olsalar, başa geçebilirler. Oy toplamasını bilen herkesin, devleti idare edebileceği zannedilir.
Demokrasi, bir eğitim işidir. Eğitimsiz kitlelerle demokrasiye geçilirse oligarşi olur. Devam edilirse demagoglar türer. Demagoglardan da diktatörler çıkar.
platon .
demokrasi, sadece seçimle olan bir şey değildir. demokrasi hemen her konuda halkın her kesimi açısından en uygun kararı verebilmektir, gerektiğinde gösterilen tepkileri anlamaya çalışmaktır. demokrasi bir hak-hukuk mücadelesidir bir yerde ve sadece seçimle olacak olsa ve seçimi kazanamayan parti ve onu destekleyenlerin hakları korunmuyor olsa, adalet için 4 sene beklenmesi mi gerekecek? ya o seçimde de kazanamazsa o parti? azınlık olan her zaman haksızlığa mı uğrayacak?
nereye çekersen oraya uzayan, zaman zaman hukukla yer değiştirdiği iddia edilen, görece çoğulculuk fakat görünenin aksine dayatmacı rejim biçimi. en azından bu ülkede böyle.
daha zararlısı geliştirilene kadar elimizdeki en zararlı yönetim biçimidir.
"demokrasi getiriyorum" diyerek geri kalmış ve eğitimsiz ülkelere müdahale eden ülkelerin temel dayanağı da budur.
Aslinda cogunlugun isteklerini azinliklara dayatmasidir. Modern cagda azinliklarin huzurunu koruyabilmek ortaya cikmis ama aslinda duzgun islemesi icin cok iyi bir sosyal duzene ihtiyac vardir. Soyle bir aciklayici ornek vereyim: Aralarinda vegan olan bir kisinin de bulundugu 4 kisilik bir arkadas grubu pizza siparisi verirken sirf diger 3 kisi etli pizza yemek istiyor diye cogunlugun sozu dinlenip etli pizza soylerse burada demokratiklikten bahsetmek mumkun degildir. Demokrasi cogunlugun, azinligi da gozeterek yonetim yapmasidir. Gucler ayriligidir. Hic kimse tek basina bir seylere karar vermemeli ve alinan karar hic kimseyi magdur etmemelidir. Temel esas budur.
en çok harp-darp, insanlık suçu, baskıcı rejim, otoriter rejim ve ırk ayrımı yanlılarınca eleştirilen bir yönetim biçimidir. o nedenle, gaza gelmeden irdelemek ve eleştirilecekse komple yıkıp da yukarıda anılanları getirmeye yönelik değil; halkı daha bilinçli yapmaya ve sıradan insanın haklarını daha ilerletmeye yönelik yapıcı eleştiriler yapmak gerekir.
söylenen sözü dahi tekrarlayamayan, koyun bile olamayan bir kitlenin: ülkenin, milyonların, bireylerin geleceğine karar vermesidir. yok edilmelidir. düşünsenize; sizin, çocuklarınızın geleceğine, armutla aynı zekada olan milyonların oyu ile gelen biri karar veriyor. bu kişi de zora gelince çok çok haklı olarak bu armutla aynı zekadaki kitleyi göstererek meşru olduğunu söylüyor.
bu yönetim şeklinin çok ünlü bir kasımpaşalı zat* tarafından sürekli yanlış yorumlandığını gördükçe 2500 yıl önce yaşamış sevgili platon'un şu dizeleri aklıma gelir ve efkarlanırım;
- Demokrasinin esas prensibi, halkın egemenliğidir. Ama milletin kendini yönetecekleri iyi seçebilmesi için, yetişkin ve iyi eğitim görmüş olması şarttır. Eğer bu sağlanamazsa demokrasi, otokrasiye geçebilir. Halk övülmeyi sever. Onun için, güzel sözlü demagoglar, kötü de olsalar, başa geçebilirler. Oy toplamasını bilen herkesin, devleti idare edebileceği zannedilir.
- Demokrasi, bir eğitim işidir. Eğitimsiz kitlelerle demokrasiye geçilirse oligarşi olur. Devam edilirse demagoglar türer. Demagoglardan da diktatörler çıkar.
demokrasi, halkın iradesine saygı duymaktır.
demokrasi, halkın sana verdiği yetkiyle her istediğini yapmak değildir.
demokrasi, iktidarı destekleyenlerin yanında muhalefete de kulak vermektir.
demokrasi, iktidarı protesto edebilmektir.
demokrasi, her yanı yıkıp yakmak hiç değildir.
amerikan ithalidir. abd canı çektiğinde istediği ülkelere yeteri dozda demokrasi yollar.
ben beş yaşımdan beri karşıyım demokrasiye. en sağlamı krallık abicim. yaşasın aristokrasi.
